Άρθρα

«Η Βραζιλία θα πρέπει να απο-Mπολσοναροποιηθεί για να διατηρήσει τη δημοκρατία», συνέντευξη με την Inez Olude

Με την πλειοψηφία του 50,9% των ψήφων έναντι 49,1% του αντιπάλου του, η νίκη του Λούλα ντα Σίλβα ολοκληρώνει τις πιο δύσκολες προεδρικές εκλογές από την πτώση της δικτατορίας στη Βραζιλία. Η διαφορά αυτή αντιπροσωπεύει δύο εκατομμύρια ψήφους σε αυτή τη διαιρεμένη χώρα μετά από τέσσερα χρόνια προεδρίας του Μπολσονάρου. Πώς να ερμηνεύσουμε αυτά τα αποτελέσματα και το τεταμένο κλίμα που διατηρεί ο Ζαΐρ Μπολσονάρου; Η Inêz Oludé μας απαντά ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα την κατάσταση που βιώνει αυτή τη στιγμή η Βραζιλία.

Πώς θα κυβερνήσει ο Λούλα; Γνωρίζοντας ότι το κοινοβούλιο τείνει κυρίως προς τη δεξιά; Ποιες είναι οι δυνατότητες του προέδρου και της κυβέρνησής του;

Inêz Olude: Θα ήταν εικασία να πούμε πώς θα κυβερνήσει ο Λούλα, είναι πολύ πρόωρο. Αυτή την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου ξεκίνησε το πρώτο μετεκλογικό στάδιο με τη μεταβατική φάση. Έχει δημιουργήσει μια εξαιρετική ομάδα, της οποίας θα ηγείται ο εκλεγμένος αντιπρόεδρος, Geraldo Alckmin. Ένα είναι σίγουρο, ο Λούλα δεν θα κυβερνήσει μόνος του, έχει σχηματίσει έναν μεγάλο και πολύ διαφοροποιημένο αριστερό συνασπισμό, στον οποίο συμπεριλαμβάνεται το κέντρο αλλά και οι συντηρητικοί. Έχουν ήδη υπάρξει κάποιες πρώτες προτάσεις όπως ένα σχέδιο ανάδυσης για ανέργους και άστεγους αλλά το πιο δύσκολο θα είναι το όριο του προϋπολογισμού. Ο Λούλα μίλησε επίσης για την ανάκτηση των χαμένων κοινωνικών δικαιωμάτων των τελευταίων χρόνων: το πρόγραμμα «μηδενικής πείνας», το πρόγραμμα «γενιές απασχόλησης», το πρόγραμμα «το σπίτι μου η ζωή μου», η αύξηση και η αναπροσαρμογή των μισθών στον πληθωρισμό. Ο Μπολσονάρο, ο άρχοντας του χάους, κατέστρεψε τα πάντα: εκπαίδευση, πολιτισμό, υγεία, επιστημονικά προγράμματα, ιδιωτικοποίησε την περιουσία του βραζιλιάνικου λαού. Ένα πολύ σημαντικό ζήτημα είναι το ότι ο Λούλα υποσχέθηκε να δημιουργήσει το Υπουργείο των γηγενών λαών, ένα έργο ορίων των εδαφών των Ινδιάνων και των κοινοτήτων. Μίλησε για την πρόληψη των παράνομων καταλήψεων γης και την οργάνωση της διατήρησης του Αμαζονίου, εκδιώχνοντας τους κυνηγούς χρυσού και τους εισβολείς των αγροτικών επιχειρήσεων.

Πιστέψαμε σε μια απόπειρα πραξικοπήματος μετά τα οδοφράγματα της αστυνομίας στο Nordeste, αλλά τελικά ο Μπολσονάρου σεβάστηκε την ψήφο. Μπορεί ο Μπολσονάρου να καταδικαστεί (από τη δεξιά πλευρά) για αυτό; Πιστεύετε ότι, όπως και με τον Τραμπ, είναι πιθανό να υπάρξουν υπερβολές λόγω εξτρεμιστών που θα ήθελαν να παρακάμψουν το κράτος δικαίου;

Inêz Olude: Δεν σεβάστηκε την ψήφο, εξακολουθεί να μην τη σέβεται, δικαιολογεί τις διαδηλώσεις απέναντι στον Λούλα και υπονοεί εκλογική νοθεία. Αν υπήρξε απάτη, ήταν αυτός που την διέπραξε. Είναι ο ίδιος μέρος αυτών των διεργασιών, είναι σπουδαίος ηθοποιός. Δεν πιστεύω στο πραξικόπημα, περισσότερο θα έλεγα ότι τρομοκρατεί για να διατηρήσει το όνομά του στα ΜΜΕ. Ο βραζιλιάνικος στρατός είναι υποταγμένος στον αφέντη του στον Λευκό Οίκο, ο φανταστικός εχθρός τους είναι ο βραζιλιάνικος λαός και ο αιώνιος εχθρός είναι το φάντασμα του κομμουνισμού, καθαρό προϊόν του Ψυχρού Πολέμου. Εκατό χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, έχουν ήδη αναγνωρίσει τον Λούλα ως δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο, ενώ ο Μπολσονάρου έχει ήδη αφεθεί από τους συμμάχους του. Διεθνώς είναι απομονωμένος λόγω της ανόητης και επιθετικής εξωτερικής πολιτικής του. Στη δίψα τους για πετρέλαιο, οι Αμερικανοί έχουν ήδη το δικό μας πετρέλαιο μέσω της Pre-sal αφού οι κύριες κρατικές επιχειρήσεις μας είναι ιδιωτικοποιημένες. Η Lava Jato (υποτιθέμενη έρευνα διαφθοράς), έχει καταστρέψει τη βιομηχανία μας, δαιμονοποιεί την πολιτική και διώκει τα αριστερά κόμματα, κυρίως το Εργατικό Κόμμα, που δημιούργησε ο Λούλα. Ο Μπολσονάρου είναι σύμμαχος του Ντόναλντ Τραμπ, επομένως ο Μπάιντεν δεν είχε κανένα ενδιαφέρον να επανεκλεγεί. Αλλά κατά βάθος, οι Αμερικανοί υπονομεύουν την περιουσία μας, θέλουν την περιουσία μας και δεν είναι οι μόνοι. Όσο για τους διαδηλωτές που βγήκαν μετά την ήττα του Μπολσονάρου στο δρόμο, επέστρεψαν στους δρόμους, πιο εξαγριωμένοι, πιο επικίνδυνοι, τους άφησε να οργιστούν για 2-3 μέρες αφού είναι το διαπραγματευτικό χαρτί του Μπολσονάρου για τις διαπραγματεύσεις με το κόμμα του (Κόμμα των Φιλελευθέρων), που είναι διεφθαρμένο μέχρι κουκούτσι. Εκβιάζει για να κρατήσει προνόμια και να δραπετεύσει από τη φυλακή, γι’ αυτό απαιτεί πολλά οφέλη από το κόμμα του και τους δικηγόρους για να τον υπερασπιστούν. Πράγματι, έχει 18 εν εξελίξει δίκες, από τις 800 στις οποίες κατηγορείται, επιπλέον 150 αιτήματα παραπομπής για εγκλήματα ευθύνης, ιδιαίτερα για κακοδιαχείριση της πανδημίας που είχε ως αποτέλεσμα 685.000 θανάτους, και πέντε δίκες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στο δικαστήριο της Χάγης. Δύσκολα θα ξεφύγει από αυτό, ειδικά λόγω των επιθέσεων του στα μέλη του Αρείου Πάγου.

Δύσκολα θα ξεφύγει από αυτό, ειδικά λόγω των επιθέσεων του στους υπουργούς του Αρείου Πάγου.Η εικόνα του «έχει καεί», το ηθικό του είναι αποδυναμωμένο και εξασθενημένο από την εκλογική ήττα. Η φασιστική αισθητική που υιοθέτησε στην κοινοβουλευτική του ζωή απαιτεί να είναι γενναίος, πολεμοχαρής και μάτσο, και προσπαθούσε να προσποιηθεί ότι είχε επιλεγεί από τον Θεό. Τελικά η πραγματικότητα τον προλαβαίνει και τον ανέδειξε ως έναν δειλό  που στέλνει τους άλλους στα σκυλιά. Η κουρελιασμένη και ρημαγμένη εμφάνισή του δεν τον ευνοεί, κρύφτηκε για 45 ώρες χωρίς να πει λέξη και όταν άνοιξε το στόμα του μίλησε ενάντια στα οδοφράγματα. Οι φανατικοί νεοναζί και οι πεντηκοστιανοί φανατικοί του, δέχτηκαν ένα χτύπημα. Ο Μπολσονάρου δεν θα βγει αλώβητος από αυτό το επεισόδιο. Οι σύμμαχοί του ήδη εγκαταλείπουν το πλοίο και κλείνουν το μάτι στον Λούλα. Οι διαμαρτυρίες αυτές οδηγούν στην οικονομική κατάρρευση της κυβέρνησής του. Ο Μπολσονάρου θυμίζει τον Ιζνογκούντ, ο οποίος θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, αλλά όλα τα σχέδιά του καταρρέουν.

Η απο-μπολσοναροποίηση, είναι ένα σχέδιο για τη Βραζιλία;

Ακριβώς όπως η Γερμανία έκανε από-ναζιστικοποίηση, η Βραζιλία θα πρέπει να απο-μπολσοναροποιηθεί προκειμένου να διατηρήσει τη δημοκρατία και να ανακτήσει μια κάποια κοινωνική ειρήνη. Η κοινωνία των πολιτών, οι αριστεροί και οι προοδευτικοί ακτιβιστές όλων των ειδών πρέπει να βοηθήσουν την κυβέρνηση του Λούλα, διότι ο αγώνας θα είναι σκληρός. Θα χρειαστεί να συμφιλιωθούν οικογένειες και φίλοι, να γίνει μια δουλειά από τη βάση για να αντικατασταθεί το μίσος με την αγάπη και τη φιλία. Θα χρειαστεί μια δουλειά ευαισθητοποίησης, θα χρειαστεί να υπάρξει μια πολιτική δέσμευση, με την ελληνική έννοια, δηλαδή μια κατάσταση από-ιδιωτικοποίησης, μια εκπαίδευση προς ένα κριτικό πνεύμα, θα πρέπει να κατανοηθούν οι νέες μορφές επικοινωνίας, να αντιμετωπιστεί το ζήτημα των θρησκευτικών, που είναι πολύ εμπλεκόμενο στον Μπολσοναρισμό, ιδιαίτερα οι Πεντηκοστιανοί. Το επίπεδο της πληροφόρησης πρέπει να βελτιωθεί για να μειωθούν οι επιπτώσεις των ψευδών ειδήσεων. Ένα σημαντικό βήμα θα είναι ο εκδημοκρατισμός των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, των επίσημων μέσων ενημέρωσης, τα οποία ανήκουν σε πέντε ολιγάρχες κ.λπ. Υπάρχει πολλή δουλειά. Θα χρειαστεί διάλογος με όλα τα κόμματα, για να αποτραπεί η κατάληψη χώρων εξουσίας από την ακροδεξιά. Να χτίσουμε δηλαδή γέφυρες πολιτισμού και να αποφύγουμε τη βαρβαρότητα.

Ευτυχώς, οι μπολσοναριστές αυτοκαταστρέφονται, βρίσκονται σε έναν παράλληλο κόσμο και καταβροχθίζουν ψεύτικες ειδήσεις μέσω ομάδων WhatsApp, κατηγορούν τον Λούλα ότι έφερε τον Φιντέλ Κάστρο στην εκστρατεία του και ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν χρηματοδότησε την εκλογική νοθεία. Στη γκαλερί των παράδοξων επίσης: η συλλογική προσευχή σε ένα ελαστικό αυτοκινήτου ενώ τραγουδιέται ο εθνικός ύμνος, τα αιτήματα για στρατιωτική επέμβαση… Χρειάζονται μάλλον ψυχιατρική παρέμβαση με τις κρίσεις θρησκευτικής υστερίας στους δρόμους, για να μην αναφέρουμε τις ναζιστικές χειρονομίες με τις οποίες χαιρετίζουν τη σημαία. Είναι ανούσιοι, αδαείς, δεν έχουν σχέδιο ζωής. Ένας καλύτερος ορισμός μπορεί να διαβαστεί στη 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη, του Καρλ Μαρξ, για το λούμπεν προλεταριάτο, που προσέλαβε ο Βοναπάρτης, για να βάλει την Ευρώπη σε μια έκρυθμη κατάσταση με αίμα… Οι Μπολσονιστές είναι βουτηγμένοι σε ψυχιατρικού τύπου συμπεριφορές , οι ενέργειές τους έχουν ως πρότυπο το “ρίξε σκατά και κατηγόρησε τους αντιπάλους για το τι κάνεις και ποιος είσαι” του Steve Bannon. Ανάμεσά τους θα βρείτε βιαστές, παιδεραστές, δολοφόνους, μαχαιροβγάλτες, κλέφτες, ποδοσφαιριστές όπως ο Νεϊμάρ, που δεν πληρώνει φόρους, και ο Ρομπίνιο, που καταδικάστηκε για βιασμό στην Ιταλία, ο Νέλσον Πικέ, πρώην οδηγός της Φόρμουλα 1, που μόλις πρόσφατα προσέβαλε και απείλησε να σκοτώσει τον Λούλα. Υπάρχουν επίσης διεφθαρμένοι πάστορες και εκατομμυριούχοι που ζουν από το «δέκατο»[1] και διεξάγουν έναν πόλεμο του καλού ενάντια στο κακό, και τέλος, οι στρατιωτικοί με τις πιτζάμες, οι οποίοι επέστρεψαν στην εξουσία για να βυθιστούν στη λάσπη και να επωφεληθούν από τη διαφθορά. Οι μπολσοναρικές μέθοδοι είναι η ομοφοβία, ο ρατσισμός, η lgbt-φοβία, ο ματσισμός, η άσκηση ακραίας βίας. Είναι η εικόνα του ηγέτη τους. Οι διαδηλώσεις αυτές συνιστούν συνωμοσία κατά του κράτους δικαίου και όσοι τις χρηματοδοτούν πρέπει να διερευνηθούν και να τιμωρηθούν.

Στα γαλλικά και βελγικά μέσα ενημέρωσης, το γεγονός ότι ο Λούλα αθωώθηκε, σχεδόν αποσιωπείται και σπάνια συνδέεται με την πορεία του δικαστή Μόρο που τον καταδίκασε (τότε Υπουργός Δικαιοσύνης επί Μπολσονάρο). Πιστεύετε ότι ο Μπολσονάρου αντιμετωπίζει τον κίνδυνο καταδίκης;

Inêz Olude: Αυτή είναι μια πολύ σημαντική ερώτηση, οι άνθρωποι πρέπει να είναι καλύτερα ενημερωμένοι για το τι έχει συμβεί στη Βραζιλία από το 2003, τα μέσα ενημέρωσης στη Γαλλία και το Βέλγιο είναι επιφανειακά και προκατειλημμένα, αναπαράγουν ακριβώς τα ψέματα και την παραπληροφόρηση που διαδίδουν τα βραζιλιάνικα μέσα ενημέρωσης, όταν δεν ψάχνουν να τα βρουν στη Wikipedia. Είναι απόλυτα στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Tα βραζιλιάνικα μέσα ενημέρωσης όπως τα Globo και Veja, έχουν ρόλο σχεδόν πολιτικού κόμματος, έχουν μια ιδεολογία και δεν κάποια δική τους, αλλά αυτή του χρήματος. Βλέπουν την αριστερά ως εχθρό. Μισούν τους φτωχούς, θα πολεμήσουν όποιον προσπαθεί να βελτιώσει τις συνθήκες τους ή να μειώσει τις ανισότητες. Βλέπουν τη Βραζιλία ως μια μεγάλη χασιέντα που πρέπει να ταΐσει τον κόσμο ενώ λιμοκτονούν οι Βραζιλιάνοι. Όλες αυτές οι εφημερίδες υποστήριξαν τα πραξικοπήματα, και του 1964 αλλά και του 2016. Η La Folha de Sao Paulo, βοήθησε ακόμη και τη δικτατορία, δανείζοντας αυτοκίνητα διανομής εφημερίδων για να εξαφανιστούν τα πτώματα των μαχητών που δολοφονήθηκαν από τον στρατό. Η κύρια αποστολή τους είναι να δαιμονοποιήσουν την αριστερά. Μόλις επιστρέψει ο Λούλα, ο Τύπος θα θέλει να ξαναρχίσει τον πόλεμο πληροφοριών εναντίον του και του Εργατικού Κόμματος με τα ίδια παλιά όπλα. Ο Τύπος υποστήριξε σε μεγάλο βαθμό τη Lava Jato, δημιουργώντας έναν ψεύτικο ήρωα στη σάπια φιγούρα του πρώην δικαστή Sergio Moro και των διεφθαρμένων εισαγγελέων του, οι οποίοι καταδίκασαν τον Lula για «απροσδιόριστα γεγονότα», μια νομική παρέκκλιση γνωστή ως Lowfare, αφού έκαναν φύλλο και φτερό τη ζωή του και τους συγγενείς του χωρίς να βρει το παραμικρό στοιχείο διαφθοράς. Ο δικαστής έγινε υπουργός του Μπολσονάρου, εκλέχτηκε γερουσιαστής, ενώ θα μείνει ατιμώρητος τουλάχιστον για τα 8 χρόνια της θητείας του. Κρίμα! Είναι ο κύριος υπεύθυνος για όλα όσα βλέπουμε στη Βραζιλία από το 2018, το αποτέλεσμα ήταν ο πρόεδρος Μπολσονάρου, σύμμαχος του οποίου έγινε ξανά το 2022. Ο Λούλα είναι σαν φοίνικας που αναγεννιέται από τις στάχτες του, το κόμμα του είναι ισχυρότερο από ποτέ, και είναι απαλλαγμένος από τις 26 δίκες που ξεκίνησε ο δικαστής εναντίον του λόγω έλλειψης στοιχείων, αφού δεν υπάρχει έγκλημα. Στην υπόθεση που είναι γνωστή ως mensalão, οι κύριοι ηγέτες του Εργατικού Κόμματος καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν με βάση την εξαιρετικά αμφιλεγόμενη μέθοδο καταγγελίας που χρησιμοποίησε η Lava Jato και ο πρώην δικαστής Sergio Moro. Αν κοιτάξετε τις δημοσιεύσεις του Intercept στη Βραζιλία, η επιχείρηση Vasa Jato αποκάλυψε τα κόλπα της δικαστικής μαφίας των εισαγγελέων και του πρώην δικαστή Sergio Moro, ο οποίος είχε ένα πολιτικό σχέδιο για να έρθει στην εξουσία. Ο Λούλα ήταν ο άνθρωπος που έπρεπε να πέσει για να το πετύχει αυτό.

Ο Μπολσονάρου διεξήγαγε την πιο βρώμικη εκστρατεία στην ιστορία της δημοκρατίας, με το Γραφείο του Μίσους, που διοικείται από τον γιο του: εξαγορά ψήφων, εκβιασμοί, τρομοκρατία, επιθέσεις, επιθέσεις στον Τύπο, σε θεσμούς, μέτρα κατά των περιοχών που ψηφίζουν Λούλα, αποκλεισμός των μεταφορών από την τροχαία, για να τους εμποδίσει να πάνε να ψηφίσουν. Ο Ιζνογκούντ δοκίμασε όλα τα σχέδια για να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, αλλά έχασε.

Χρειάζεται ωριμότητα, διαύγεια και ένα ευρύ αντιφασιστικό μέτωπο για να επανέλθει η Βραζιλία στην παγκόσμια ατζέντα και να ανοικοδομηθεί η δημοκρατία.  Πρέπει να χαρούμε και να γιορτάσουμε τη μεγάλη μας νίκη, ο Μπολσονάρου ηττήθηκε, αλλά να έχουμε κατά νου ότι οι φανατικοί οπαδοί του τον ακολουθούν.

[1] Το δέκατο ή το δεκάτο ή το δεκάτο (από το λατινικό: decima, «δέκατο») είναι μια μεταβλητή συνεισφορά, ετυμολογικά 10%, που καταβάλλεται σε είδος ή σε μετρητά, σε πολιτικό ή θρησκευτικό ίδρυμα. Αυτός ο φόρος, γνωστός από την Αρχαιότητα και αναφέρεται στη Βίβλο, χρησιμοποιείται στον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ.

* Στη φωτογραφία οπαδοί των ποδοσφαιρικών ομάδων Corintias, Gaviões da Fiel, Mafia Azul, Palmeiras και Fortaleza καθαρίζουν τους δρόμους από τις καταλήψεις που έκαναν εξτρεμιστές του Μπολσονάρου, οι οποίοι αρνούνται να αποδεχθούν τα αποτελέσματα των εκλογών.

Πηγή: Investig’ Action

Μετάφραση: antapocrisis

Η μετάλλαξη της Ακροδεξιάς στην Βραζιλία

Ο Πρόεδρος Μπολσονάρο, περιβάλλεται από ενεργό  στρατιωτικό « πολιτικό» προσωπικό, ο καθένας  πιο αντιδραστικός από το άλλο. Είναι, εν πάση περιπτώσει, οι συγκεκριμένοι στρατηγοί, ενημερωμένοι για το τι συμβαίνει με την πανδημία  στον πλανήτη και συνειδητοποίησαν την  παράλογη πολιτική  που ασκεί η προεδρία. Η συνέχιση της σημερινής εικόνας  στην Βραζιλία πήρε τις τελευταίες μέρες χαρακτηριστικά τραγωδίας.

«Η υπόκλιση μας στον Θεό θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τον κορωνοϊό».

«Εμείς οι Βραζιλιάνοι έχουμε ισχυρό DNA, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα από τον κορωνοϊό».

Οι παραπάνω φράσεις είναι δυο  από τα καθημερινά «μαργαριτάρια» του Μπολσονάρο και την ιδιότυπη λογική του στην καταπολέμηση της πανδημίας.

Καθώς ήταν προφανές ότι κανείς μόνος δεν είναι ικανός να δώσει συμβουλές και προειδοποιήσεις για να σταματήσει το χέρι ενός απίστευτου Μπολσονάρο, οι στρατιωτικοί του «πραιτοριανοί» αποφάσισαν ότι ο Walter Braga Netto, ο ενεργός στρατηγός, (αυτό είναι ένα τυπικό παράδοξο της κυβέρνησης) που χρεώνεται  στο γραφείο της Προεδρίας, να οριστεί συντονιστής των δράσεων για την καταπολέμηση του κορωνοϊού.

Η απόφαση αυτή πήρε «σάρκα  και οστά» σύμφωνα με έγκυρες δημοσιογραφικές πληροφορίες το Σάββατο 4 Απρίλη.

Σε πραγματικούς πολιτικούς όρους, αυτό σημαίνει ότι θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των αποφάσεων που πρέπει να γίνουν σχετικά με την πανδημία υποβιβάζοντας τον Μπολσονάρο σε καθημερινές ελεγχόμενες εκρήξεις της πολιτικής  ανισορροπίας που τον καταλαμβάνει.

Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ, αναφέρθηκε επισήμως ότι σε μία εβδομάδα ο αριθμός των θανάτων αυξήθηκε κατά 290%.

Επαναλήφθηκε  επίσης ότι ο επίσημος αριθμός μολυσμένων είναι 9.056. Το νούμερο αυτό πρέπει να προσεγγιστεί με προσοχή γιατί  λείπουν τα αποτελέσματα άλλων 32.000 ελέγχων  που πραγματοποιήθηκαν.

Το πιο εκπληκτικό και ανησυχητικό στη Βραζιλία είναι η απόλυτη, ασταθής και ανεύθυνη συμπεριφορά του Μπολσονάρο κατά τις δύο τελευταίες εβδομάδες, ακριβώς η περίοδος κατά την οποία η πανδημία προχώρησε έντονα και ταχύτατα.

Σαν να μην συνέβαινε τίποτα έκτακτο (το βράδυ της Παρασκευής 3 Απρίλη, ο επίσημος αριθμός θανάτων  έφτασε τους 359, με την προειδοποίηση ότι υπήρχαν πολλές εκκρεμότητες από ελέγχους που περιμένουν τα αποτελέσματα), ο Μπολσονάρο παρέμενε  σταθερός στην άποψη να συνεχίσει τον πόλεμο κατά του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας,  αλλά και εναντίον όλων και όσων υπερασπίζονται ότι καθορίζουν οι γιατροί, δηλαδή την  απομόνωση και την αναστολή μιας πολύ ευρείας σειράς δραστηριοτήτων των πολιτών, όπως συμβαίνει στις περισσότερες χώρες.

Συνέχιζε  να παροτρύνει τον πληθυσμό να βγει στους δρόμους και την περασμένη Παρασκευή 4 Απρίλη,  είπε δημόσια ότι είχε ένα προεδρικό διάταγμα έτοιμο ώστε να τερματίσει την καραντίνα  σε όλη την επικράτεια ενώ δήλωσε  ότι αξιολογεί τη δυνατότητα «να φέρει στρατεύματα στους δρόμους» εάν δεν γίνει σεβαστό ένα τέτοιο διάταγμα.

Απομονωμένος στον λαβύρινθο του, ο παθιασμένος ακροδεξιός  πρόεδρος έχει την ισχυρή υποστήριξη του ενός από τους τρεις γιους του,  που συμμετέχει   δυναμικά στην πολιτική. Ο Κάρλος είναι δημοτικός σύμβουλος στο Ρίο αλλά καταλαμβάνει γραφείο στο προεδρικό μέγαρο. Ο Κάρλος εισηγήθηκε την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρώτευσα του Ισραήλ, ενώ δηλώνει θαυμαστής της Μοσσάντ.

Από το τρία παιδιά του, είναι το πιο πολιτικά επικίνδυνο. Με «αγάπη», ο πρόεδρος, ο πατέρας  του τον αποκαλεί δημόσια «ο πίτμπουλ μου». Αυτός είναι ο εντολοδόχος του γραφείου μίσους που καθοδηγεί τον πατέρα του.  Ορκισμένος αντικομμουνιστής, ρατσιστής,  έχει ως πολιτικό παράδειγμα τον Αουγκούστο Πινοσέτ.

Ένα είναι σίγουρο,  ότι στην πολύπαθη Λατινική Αμερική έχουμε σε εξέλιξη ένα ιδιότυπο «πραξικόπημα» . Θέλει να διατηρήσει τον εκλεκτό των στρατηγών πρόεδρο, ενώ ταυτόχρονα θέλει να περιορίσει την ανόητη  αντιμετώπιση της επιδημίας του κορωνοϊού που ο ίδιος προβάλλει. Το κυριότερο, το « πραξικόπημα» θέλει να προλάβει την διογκούμενη αντίδραση των λαϊκών στρωμάτων, του συνόλου του προοδευτικό κόσμου, του συνόλου της αριστεράς, που δεν θα αρκεστεί στην εκδίωξη του Μπολσοναρο. Θα παλέψει για  ριζικές κοινωνικές , πολιτικές , οικονομικές, γεωπολιτικές αλλαγές προς όφελος του κόσμου της εργασίας.

Αυτό τρέμουν οι στρατηγοί της Βραζιλίας και η ολιγαρχία της. Οι πραξικοπηματίες διατηρούν τον Μπολσονάρο πολιτικά «βαλσαμωμένο» προς το παρόν. Θα διαφανεί στο άμεσο μέλλον εάν ο ακροδεξιός  ιός που μετέδωσε η πολιτική του Μπολσονάρο σε ένα ποσοστό της βραζιλιάνικης κοινωνίας θα αντιμετωπιστεί με επιτυχία  η εάν η μετάλλαξη του «ιού» από τον Στρατηγό Walter Braga Netto θα ξεγελάσει τον βραζιλιάνικο λαό. Η ακραία φτώχεια, η απόλυτη περιθωριοποίηση των ταπεινών της Βραζιλίας, κτύπησε πολύ πριν την Βραζιλία από τον κορωνοϊό, με αμέτρητα και μη καταγεγραμμένα θύματα. Η πολιτική επιστήμη σε αυτή την περίπτωση δεν μπορεί να αντικατασταθεί από την ιατρική.

Πηγή: Αριστερό Ρεύμα

Μπολσονάρο

Οι εκλογές στην Βραζιλία

Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στη Βραζιλία ήταν μια διευρυμένη νίκη του φασίστα υποψήφιου Χαίρ Μπολσονάρο επί του Φερνάντο Αντάντ, πρώην υπουργού παιδείας και υποψήφιου του Κόμματος των Εργαζομένων με την στήριξη του Λούλα. Ο Μπολσονάρο έφτασε ελάχιστα βήματα από το να νικήσει από τον πρώτο γύρο, και σχεδόν σίγουρα θα είναι ο νικητής του δεύτερου γύρου, που πραγματοποιείται στις 28 Οκτωβρίου.

Το πλαίσιο στο οποίο διενεργούνται οι εκλογές είναι εκείνο της χειρότερης οικονομικής κρίσης στην  ιστορία της Βραζιλίας από το 1930, με μια πτώση του Α.Ε.Π. περίπου στο 7% μεταξύ 2015 και 2016 και μία ελάχιστη ανάκτηση στο 1% κατά την διάρκεια του 2017. Η πτώση αυτή γίνεται ιδιαίτερα αισθητή  στο επονομαζόμενο ABCD, τη βιομηχανική ζώνη γύρω από το Σάο Πάολο, με το κλείσιμο  και την συρρίκνωση πολλών επιχειρήσεων και την απότομη αύξησης της ανεργίας. Η ανεργία αγγίζει το 13,8% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού.

Ο Μπολσονάρο, στρατιωτικός ο ίδιος εν αποστρατεία, έχει στις λίστες του πολλούς αξιωματικούς, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζει ο υποψήφιος για την αντιπροεδρία, ο απόστρατος στρατηγός, εδώ και μόλις ένα χρόνο, Χάμιλτον Μουράο. Λίγο πριν αποστρατευθεί, εισηγήθηκε την δυνατότητα άμεσης στρατιωτικής επέμβασης στην Βραζιλία. Επίσης όμως και ο αρχηγός του στρατού, στρατηγός Βίγιας Μπόας, έκανε διφορούμενες δηλώσεις, που μπορούν να ερμηνευθούν υπό το ίδιο πρίσμα. Τα εγκλήματα της στρατιωτικής δικτατορίας που κυβέρνησε την Βραζιλία από το 1964 ως το 1984, ποτέ δεν δικάστηκαν. Μάλιστα ο Μουράο υποστήριξε πως «τα ανθρώπινα δικαιώματα ισχύουν για τους δεξιούς».

Να θυμίσουμε πως ο Τεμέρ, ο πρόεδρος της Βραζιλίας από τότε που η Ντίλμα Ρούσεφ αποπέμφθηκε μέσω ενός θεσμικού πραξικοπήματος το 2017, ήδη είχε αποφασίσει μία άμεση στρατιωτική επέμβαση στις φαβέλες του Ρίο ντε Τζανέιρο. Ο στρατηγός Βάλτερ Σόουζα Μπράγκα Νέτο έφτασε να έχει κάτω από τις διαταγές του την αστυνομία, την πυροσβεστική και τα σωφρωνιστήρια. Σε εκείνη την φάση ο Εντουάρντο Βίγιας Μπόας ζήτησε «νομικές εγγυήσεις», ώστε οι στρατιώτες του σε καμία περίπτωση να μην δικαστούν από την τακτική δικαιοσύνη αλλά μόνο από στρατοδικείο.

Ο Μπολσονάρο  πέρα από τις γνωστές του σεξιστικές, ομοφοβικές, ρατσιστικές και  χαρακτηριστικές για τον μισογυνισμό τους  απόψεις, υποστηρίζει τα βασανιστήρια και εξύμνησε τον ναύαρχο Ματσάδο, που πέθανε πρόσφατα, βασανιστή κατά την διάρκεια της χούντας, μεταξύ άλλων και της ίδιας της Ντίλμα Ρούσεφ. Εισηγείται βίαιη καταστολή της εγκληματικότητας, και πολλοί από τους οπαδούς του συνηθίζουν να πυροβολούν με ένα όπλο, ως ένδειξη συμφωνίας με αυτές τις θέσεις. Η  εγκληματικότητα έχει αυξηθεί στην Βραζιλία λόγω της κρίσης και του εμπορίου ναρκωτικών. Κατά την διάρκεια του 2017 63.000 άτομα έχασαν την ζωή τους.

Στο πρόγραμμα του εισηγείται ανοιχτά την ιδιωτικοποίηση του φυσικού αερίου  και άλλων δημόσιων ενεργών στρατηγικών τομέων, για να χρησιμοποιήσει τα έσοδα για την μείωση του δημόσιου χρέους και άρα και των τόκων του χρέους. Εγγυάται  την σταθερότητα της μακροοικονομίας επιδιώκοντας την δημοσιονομική ισορροπία τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης και το δημοσιονομικό πλεόνασμα τον δεύτερο χρόνο. Επιδιώκει τη διεύρυνση της ελεύθερης αγοράς, την μείωση των φόρων και της γραφειοκρατίας.

Η μεγαλοαστική βραζιλιάνικη τάξη, με επίκεντρο το Σάο Πάολο, προτιμούσε τον Αλκμίν ως υποψήφιο, μιας και την εκπροσωπεί απευθείας, αλλά λόγω της χαμηλής επίδοσης αυτού του υποψήφιου στις δημοσκοπήσεις, έγειρε προς τον Μπολσονάρο. Σε αυτό έπαιξε και κάποιο ρόλο και ο διορισμός ως οικονομικού συμβούλου του, του Πάουλο Γκουέδες, οικονομολόγου εκπαιδευμένου στο Σικάγο, ένα «Chicago boy», όπως θα λέγαμε. Ο Γκουέδες είναι τραπεζίτης και μέτοχος της  Br. Investmens, που έχει στην κατοχή της διάφορες εταιρείες λιανικής. Ήταν υποστηρικτής της ιδιωτικοποίησης όλων των κρατικών επιχειρήσεων της Βραζιλίας  συμπεριλαμβανομένης και της Petrobras. Ο Γκουέδες είχε προτείνει την επιβολή φόρου στις τραπεζικές συναλλαγές και ο Μπολσονάρο το ανασκεύασε κατευθείαν. Η πανίσχυρη ευαγγελική εκκλησία επίσης εκδήλωσε την υποστήριξη της στο πρόσωπο του Μπολσονάρο.

Ένα άλλο σημαντικό γεγονός ήταν η μεγάλη αποχή που έφτασε το 20,3%, που ισοδυναμεί με 30 εκατομμύρια ψηφοφόρων. Αν προστεθούν τα λευκά 2,65% ή 3,1 εκατομμύρια και τα άκυρα 5,14% ή 7,2 εκατομμύρια, τότε το σύνολο ξεπερνά το ποσοστό του δεύτερου κόμματος, του Αντάντ. Το ποσοστό των λευκών, άκυρων και αποχής είναι ιδιαίτερα ψηλό στην πολιτεία του Σάο Πάολο, την πιο βιομηχανική της χώρας. Φαίνεται πως ένα τμήμα του πληθυσμού όλο και πιο μεγάλο κάθε φορά, δεν εκπροσωπείται από κανέναν υποψήφιο, και πιο συγκεκριμένα, δείχνει να απορρίπτει το ίδιο το σύστημα με ένα τρόπο μη οργανωμένο όμως, μιας και κανείς δεν κάλεσε σε λευκή ψήφο.

Σε ότι αφορά τον Αντάντ, να θυμίσουμε πως η κυβέρνηση Λούλα υποστηρίχθηκε από μία συμμαχία με συμμετοχή του Κόμματος Εργαζομένων, του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βραζιλίας και του Κόμματος του Δημοκρατικού Κινήματος Βραζιλίας. Ο Τεμέρ έσπασε την συμμαχία και αυτός και το κόμμα του, το Κ.Δ.Κ.Β., υποστηρίχτηκαν από τις κυρίαρχες τάξεις της χώρας, παρά τις καταγγελίες εναντίον του για διαφθορά και δωροδοκία. Τον είχαν ανάγκη για να βγάλει την βρώμικη δουλειά, να επιβάλει την εργατική μεταρρύθμιση που ψηφίστηκε και το συνταξιοδοτικό που ακόμα δεν κατάφεραν να περάσουν. Η εργατική μεταρρύθμιση  αλλάζει τον κανονισμό του 1943, και αφήνει στους εργαζομένους ατομικά, και όχι στα σωματεία, την διαπραγμάτευση του μεροκάματου, επιπλέον μειώνονται οι υποχρεώσεις της εργοδοσίας και παραβλέπεται το εργατικό δίκαιο.

Ο Λούλα κατηγορήθηκε για δωροδοκία από την Petrobras και συνελήφθη. Παρά τις πολυάριθμες διαδηλώσεις υποστήριξης και τα δικαστικά μέσα, δεν επιτράπηκε να είναι υποψήφιος. Ήδη η κυβέρνηση της Ρούσεφ εφάρμοσε μια σειρά αντιλαϊκών μέτρων  λιτότητας ως απάντηση στις συνέπειες της διεθνούς κρίσης και των δομικών προβλημάτων της βραζιλιάνικης οικονομίας. Προβλήματα που οξύνθηκαν από την παρατεταμένη ξηρασία.

Ρόλο επίσης στην πολιτική κατάσταση της Βραζιλίας έπαιξαν τα σκάνδαλα της διαφθοράς που ξέσπασαν, ξεκινώντας από την υπόθεση Όντεμπρεχτ, υπόθεση που επίσης έπληξε εταιρίες και στην δική μας χώρα (σ.μτφ. Αργεντινή). Εκεί επίσης η διαφθορά σκότωσε, όπως εξάλλου συνέβη με γέφυρες και άλλα έργα που σχετίζονται ιδιαίτερα με το Μουντιάλ του 2014. Στο φως βγήκαν οι δωροδοκίες εκατομμυρίων των κατασκευαστικών εταιριών (Όντεμπρεχτ, Καμάργκο, Κορέα κλπ), προς κυβερνητικούς λειτουργούς.

Από τότε, οι εργαζόμενοι και ο βραζιλιάνικος λαός πραγματοποίησαν πολυάριθμους  αγώνες, με διάφορες εκφράσεις, ενάντια στην οικονομική και κοινωνική κατάσταση, σε βαθμό που δεν ήταν γνώριμος στην Βραζιλία. Μία χώρα που δεν έχει την παράδοση της Αργεντινής στις κινητοποιήσεις στο δρόμο. Οι αγώνες αυτοί  ξεκίνησαν το 2013, αλλά ποτέ δεν υπήρξε ένα συντονιστικό κέντρο και το κεντρικό συνδικάτο, η CUP, παρέμεινε στο ρόλο της υπεράσπισης της κυβέρνησης του Κόμματος των Εργαζομένων. Οι καταλήψεις γης σταμάτησαν από την ηγεσία του Κινήματος των Χωρίς Γη, που είναι κοντά στο Κόμμα Εργαζομένων.

Από την άλλη πλευρά οι χώροι  της επαναστατικής αριστεράς, προπαγάνδιζαν την πάλη ενάντια στην λιτότητα και την κρίση, την ανάγκη μιας λαϊκής αγροτικής  μεταρρύθμισης, την φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, τον λαϊκό έλεγχο στα ΜΜΕ, φυλακή για τους διεφθαρμένους και επίλυση των μεγάλων προβλημάτων κατοικίας, εκπαίδευσης και υγείας των λαϊκών στρωμάτων. Βέβαια, οι χώροι αυτοί είναι ακόμα αρκετά μικροί, παρότι όπως γνωρίζουμε, είναι πιθανό να αναπτυχθούν γοργά.

Πηγή: pcr.org.ar

Μετάφραση: Παντελής Κουτσιανάς