Το ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια

Ελλάδα, το καλύτερο αμερικανικό πρακτορείο στη Βαλκανική

Με αφορμή την έκθεση του Στέητ Ντιπάρτμεντ – σχόλιο του antapocrisis.

Το antapocrisis αναδημοσιεύει την έκθεση του Στέητ Ντιπάρτμεντ για την Ελλάδα την οποία μετέφρασε ο «Ημεροδρόμος». Πρόκειται για -όπως σημειώνει ο ιστότοπος- «Σοκ «αριστερής» καταισχύνης και αμερικανοφροσύνης».

Η έκθεση αυτή είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική γιατί φέρνει στην επιφάνεια τις κρυμμένες διαστάσεις των πρόσφατων πολιτικών εξελίξεων και βασικά της Συμφωνίας των Πρεσπών. Επιβεβαιώνει σε επίσημο ντοκουμέντο, αυτό που όλοι ψιθυρίζουν, ότι δηλαδή επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η χώρα μετατρέπεται σε αμερικανικό οικόπεδο. Και υπογραμμίζει ότι η υποτιμημένη πλευρά της Συμφωνίας των Πρεσπών (για την οποία τόσο λίγος λόγος έγινε ανάμεσα στους ορυμαγδούς των αντιεθνικιστών και των μακεδονομάχων), είναι η απαίτηση των ΗΠΑ προς την Ελλάδα να «υποστηρίξει και να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην ενσωμάτωση των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ» ώστε να περιορίσει την «κακοήθη επιρροή της Ρωσίας και την οικονομική εισβολή της Κίνας».

Με τα πιο κυνικά λόγια το αμερικανικό ΥΠΕΞ δηλώνει ότι η χώρα μας έγινε το δυνατό τους χαρτί στην ολοκληρωτική ενσωμάτωση των Βαλκανίων στις επιδιώξεις του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Η διπλωματική όξυνση του καλοκαιριού με τις απελάσεις των Ρώσων διπλωματών από τον Κοτζιά, φαίνεται πλέον κίνηση εντελώς υπαγορευμένη από την πρεσβεία.

Η υιοθέτηση του Αλέξη Τσίπρα από την Ουάσιγκτον φαίνεται να είναι τμήμα μιας ευρύτερης στρατηγικής κατά την οποία θα «διαμορφωθεί μια νέα γενιά ηγετών, φίλα προσκείμενη στις Ηνωμένες Πολιτείες και τις αξίες που οι τελευταίες πρεσβεύουν». Ανεξάρτητα από την πολιτική προέλευση (ή και ίσως εξαιτίας αυτής), αυτοί οι νέοι ηγέτες θα μπορούν να προωθήσουν στο έπακρο τα αμερικανικά συμφέροντα χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, αυτοσυγκράτηση ή προβληματισμό για την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία των δικών τους χωρών. Η περίπτωση και του Τσίπρα και του (σοσιαλιστή) Ζάεφ είναι χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της στρατηγικής.

Ακόμη περισσότερο, φαίνεται ότι το μνημείο υποτέλειας και ξενοδουλείας του Καμμένου όπως εκφράστηκε με τη γνωστή του δήλωση να μετατρέψει κάθε ελληνική πόλη σε στρατόπεδο του ΝΑΤΟ, δεν ήταν απλά έκφραση χατζηαβατισμού του ανεκδιήγητου πρώην κυβερνητικού συνεταίρου. Η έκθεση συντείνει στο να δει την Ελλάδα ως μια απέραντη ΝΑΤΟική βάση δεδομένου ότι «η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει την εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας και το υπουργείο Άμυνας πρόσφερε πρόσθετες εγκαταστάσεις, εκτός του Κόλπου της Σούδας…». Προτού λοιπόν ο Καμμένος βάλει τη στολή του μακεδονομάχου και του πατριώτη, ως Υπουργός του Τσίπρα έστρωσε το δρόμο στο να γίνει η χώρα μας αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ, έκτασης δεκάδεων τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Για όσους μάλιστα ανησυχούσαν μήπως οι πρώην «σύντροφοι» του ΣΥΡΙΖΑ είχαν κάτι από Μαδούρο και τους έπιανε ο παλιός αντιμπεριαλιστικός εαυτός τους, η έκθεση υπενθυμίζει ότι η Ελλάδα είναι «ένας αφοσιωμένος εταίρος στην προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων εντός και εκτός Ελλάδας». Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός αναγνωρίζει και με τη βούλα ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν διατηρεί απλά την μακρόχρονη εξάρτηση των ελληνικών κυβερνήσεων από το υπερατλαντικό αφεντικό, αλλά επεκτείνει τη σχέση ακόμη περισσότερο: Ακόμη και εκτός Ελλάδας η Ελλάδα προωθεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Ο άξονας ΗΠΑ – Ισραήλ – Ελλάδα – Αίγυπτος που με τόση προσήλωση υπηρέτησε ο Κοτζιάς και ο Τσίπρας, κάνουν σήμερα την Ελλάδα το καλύτερο αμερικανικό πρακτορείο σε ολόκληρη την περιοχή.

Τρίζουν τα κόκαλα των αγωνιστών του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ, του Μπελογιάννη και της Μίρκας Γκίνοβα που χωρίς ντροπή και φιλότιμο επικαλούνται κάθε τρεις και λίγο ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τέλος η έκθεση δίνει έναν κρυστάλλινο ορισμό του τρόπου δράσης του σύγχρονου ιμπεριαλισμού. Προσβλέπει στην άμεση επιρροή της «κοινωνίας των πολιτών» αλλά και των «εκπαιδευτικών και πολιτιστικών ιδρυμάτων». Ειδικά σε ότι αφορά την εκπαίδευση, η έκθεση του αμερικανικού υπουργείου θεωρεί ότι «τα γραφειοκρατικά εμπόδια δυσχεραίνουν την συνεργασία στον τομέα της εκπαίδευσης και εμποδίζουν τα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να διαμορφώσουν μακροπρόθεσμες συνέργειες». Ταυτόχρονα επιδιώκει οι έλληνες πολίτες «να στηρίξουν την συνεργασία για την ασφάλεια, τους οικονομικούς δεσμούς και την πολιτική εμπλοκή των ΗΠΑ», καθώς οι «ελληνικές ΜΚΟ και τα ΜΜΕ είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την κρατική παραπληροφόρηση».

Η αιτιολόγηση της παραπάνω πρότασης επί λέξει αναφέρει ότι «κάποια τμήματα της ελληνικής κοινωνίας είναι διαχρονικά δύσπιστα προς τη συνεργασία ΗΠΑ – Ελλάδας στον τομέα της άμυνας, της οικονομίας και των πολιτικών υποθέσεων. Η παραπληροφόρηση που υποκινείται από το κράτος τρέφει τον αντιαμερικανισμό».

Ποια καλύτερη (ή κυνικότερη) ομολογία από την πλευρά των ΗΠΑ, ότι ένα μεγάλο μέρος της «κοινωνίας των πολιτών» (ΜΚΟ, δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι, διανοούμενοι κλπ), δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να προωθούν (υποθέτουμε με το αζημίωτο) τις υποθέσεις του Στέητ Ντιπάρτμεντ;

 

Παρακάτω είναι ολόκληρο το κείμενο της «Ολοκληρωμένης Έκθεσης («Integrated Country Strategy») του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών για την Ελλάδα», μεταφρασμένο από τον Ημεροδρόμο.

STATE DEPARTMENT

Ολοκληρωμένη Στρατηγική για την Ελλάδα

Προτεραιότητες Υπευθύνου Αποστολής

Η Ελλάδα, μέλος της ΕΕ και σύμμαχος του ΝΑΤΟ, είναι πυλώνας σταθερότητας σε μία πολύπλοκη περιοχή. Η θέση της στην Ανατολική Μεσόγειο σε στενή γειτνίαση με τα Βαλκάνια, τη Μαύρη Θάλασσα, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή αναβαθμίζει τη σημασία της Ελλάδας για την αντιμετώπιση των προτεραιοτήτων των ΗΠΑ σε επίπεδο εθνικής ασφάλειας και ενέργειας. Η δημόσια και ιδιωτική υποστήριξη που προσέφεραν οι ΗΠΑ στην Ελλάδα κατά τα εννέα χρόνια της οικονομικής κρίσης και της πιο πρόσφατης μεταναστευτικής κρίσης πυροδότησε την αναστροφή του επί δεκαετίες αντιαμερικανικού αισθήματος και μια πιο ανοικτή θεώρηση για τη συμμετοχή σε σημαντικές πρωτοβουλίες. Η Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα θα αξιοποιήσει αυτήν την ευκαιρία για να διευρύνει και να εμβαθύνει τη διμερή μας σχέση, ειδικότερα στον τομέα της ασφάλειας, των επενδύσεων, του εμπορίου και των δεσμών μεταξύ των ατόμων, αλλά και μέσω της καθιέρωσης ενός Στρατηγικού Διαλόγου Υψηλού Επιπέδου μεταξύ ΗΠΑ – Ελλάδας. Η Αποστολή θα ζητήσει στην Ελλάδα να συνεχίσει να επεκτείνει το ρόλο της στην ασφάλεια και την άμυνα στην περιοχή και θα αναζητήσει νέες εμπορικές και επενδυτικές ευκαιρίες για τις ΗΠΑ. Με την ενθάρρυνση της Ελλάδας να αυξήσει τον ρόλο της στον ευρωπαϊκό ενεργειακό τομέα και να προωθήσει τη μεταρρύθμιση της Παιδείας, η Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα θα καταπολεμήσει τις προσπάθειες εκμετάλλευσης της γεωπολιτικής θέσης και των δομικών αδυναμιών της Ελλάδας που αποβλέπουν στην αποσταθεροποίηση της περιοχής και την υποδαύλιση του αντιδυτικού αισθήματος.

Ενθάρρυνση της ενεργούς συμμετοχής της Ελλάδας στην ενίσχυση της περιφερειακής και παγκόσμιας ασφάλειας για την προστασία της Αμερικανικής πατρίδας και των συμφερόντων της.

Η εξαιρετική διμερής μας σχέση σε επίπεδο άμυνας και ασφάλειας είναι ζωτικής σημασίας για την αξιοποίηση της ελληνικής υποστήριξης στις στρατιωτικές δραστηριότητες και στα ζητήματα επιβολής του νόμου. Η Ελλάδα είναι ένας αφοσιωμένος εταίρος στην προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων εντός και εκτός Ελλάδας μέσω της Αμερικανικής Ναυτικής Δραστηριότητας Υποστήριξης στον κόλπο της Σούδας, στην Κρήτη. Με τις αμερικανο-ελληνικές σχέσεις να βρίσκονται σε υψηλό σημείο, η Αποστολή θα δώσει ώθηση στην επέκταση της διμερούς συνεργασίας και της συνεργασίας με το ΝΑΤΟ προς όφελος της στήριξης της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή. Η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει την εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας και το υπουργείο Άμυνας πρόσφερε πρόσθετες εγκαταστάσεις, εκτός του Κόλπου της Σούδας, για την υποστήριξη των αμερικανικών επιχειρήσεων στην περιοχή, επιτρέποντας σε αμερικανικές δυνάμεις που βρίσκονται καθ’οδόν προς ασκήσεις του ΝΑΤΟ να εισέρχονται και να εξέρχονται και από άλλους λιμένες. Σε εξέλιξη βρίσκεται επίσης ο σχεδιασμός μιας κοινής, διυπηρεσιακής άσκησης καταπολέμησης της τρομοκρατίας και η κυβέρνηση ενέκρινε το αίτημά μας για ανάπτυξη  μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων και ενός νέου σκάφους ειδικών δυνάμεων και προσωπικού στην Ελλάδα.

Αν και η Ελλάδα παραμένει μία από τις οκτώ χώρες του ΝΑΤΟ που δαπανούν τουλάχιστον δύο τοις εκατό του ΑΕΠ για την άμυνα, τα οικονομικά μέτρα λιτότητας έχουν περιορίσει σημαντικά τις αμυντικές ικανότητες της χώρας. Η ελληνική κυβέρνηση αναζήτησε τη χρηματική συνδρομή των ΗΠΑ για την εξισορρόπηση παλαιότερων χρεών από συμβάσεις για την προμήθεια αμυντικού εξοπλισμού, διατηρώντας και εκσυγχρονίζοντας ταυτόχρονα τα υφιστάμενα συστήματα και τις πλατφόρμες της. Παρά τα γεμάτα προκλήσεις δημοσιονομικά προβλήματα, η Ελλάδα δεσμεύτηκε να επενδύσει στην αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16 και να συνεχίσει να στηρίζει και να φιλοξενεί ασκήσεις του ΝΑΤΟ, έχοντας δαπανήσει πάνω από 2 δις δολάρια από το 2015.Τα νέα προγράμματα ελικοπτέρων Kiowa θα διευρύνουν τις δυνατότητες της Ελλάδας και θα δημιουργήσουν νέες προοπτικές ώστε η Ελλάδα να γίνει περιφερειακό κέντρο για την επιχειρησιακή ικανότητα των ελικοπτέρων του ΝΑΤΟ. Ομοίως, η χρηματοδότηση 333 των Ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων της Ακτοφυλακής βελτίωσε τη διαλειτουργικότητα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και της θαλάσσιας ασφάλειας.

Η ελληνική κυβέρνηση είναι ένας ισχυρός, αξιόπιστος εταίρος σε θέματα επιβολής του νόμου, ειδικότερα σε ό,τι αφορά τη συνεργασία για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και την ασφάλεια των συνόρων. Το 2017, η Ελλάδα έγινε η πρώτη χώρα της ΕΕ που εγκατέστησε την Ασφαλή Πλατφόρμα Πραγματικού Χρόνου (SRTP) του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στις ελληνικές αρχές να ελέγχουν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες χρησιμοποιώντας τις βάσεις δεδομένων των Η.Π.Α. Επιπλέον, οι ελληνικές αρχές χρησιμοποιούν τα εργαλεία ανταλλαγής πληροφοριών του FBI και του Κέντρου Ελέγχου της Τρομοκρατίας για να βελτιώσουν τις ελεγκτικές  τους ικανότητες. Στηριζόμενη στη δύναμη αυτής της ανταλλαγής πληροφοριών, η Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα θα επιδιώξει να επεκτείνει τις ελληνικές ικανότητες επιβολής του νόμου και να αναπτύξει μακροχρόνια συνεργασία με σκοπό τη διεξαγωγή κοινών ερευνών και τη συνεργασία στον τομέα της επιβολής του νόμου προκειμένου να αντιμετωπίσουν από κοινού την εσωτερική και παγκόσμια τρομοκρατία και το διεθνικό έγκλημα. Η ενθάρρυνση της Ελλάδας να επικυρώσει και να υιοθετήσει διεθνή εργαλεία, ιδίως όσον αφορά τα δικαστικά μέτρα, και να ενισχύσει μακροπρόθεσμα τον έλεγχο της ασφάλειας των συνόρων θα δώσει ώθηση στην ικανότητα της Ελλάδας να ανιχνεύει και να παρεμποδίζει την εγκληματική και τρομοκρατική δραστηριότητα.

Η Αποστολή θα συνεχίσει να ενθαρρύνει την Ελλάδα να υποστηρίξει και να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην ενσωμάτωση των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και στην ειρηνική επίλυση περιφερειακών διαφορών και συγκρούσεων. Οι σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία επιδεινώθηκαν μετά την απόπειρα του τουρκικού πραξικοπήματος το 2016 και παραμένουν τεταμένες λόγω των συνεχιζόμενων μεταναστευτικών ροών και των μόνιμων εναέριων και θαλάσσιων διαφορών. Θα ενισχύσουμε τη συνεχή  σύμπραξη της Ελλάδας με την Τουρκία για να βελτιώσουμε τις διμερείς σχέσεις και να αποτρέψουμε μια ακούσια στρατιωτική αντιπαράθεση. Η Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα θα προτρέψει την Ελλάδα να εφαρμόσει τη συμφωνία για το θέμα της ονοματοδοσίας της Μακεδονίας και θα ενθαρρύνει την αδιάλειπτη κοινή συμμετοχή στο Κυπριακό ζήτημα.

Υποστήριξη της μακροπρόθεσμης οικονομικής σταθερότητας της Ελλάδας εντός της Ευρωζώνης και αύξηση των εμπορικών και επενδυτικών ευκαιριών για τις εταιρείες των ΗΠΑ, ενισχύοντας ταυτόχρονα τον ρόλο της Ελλάδας στην προώθηση της ενεργειακής ασφάλειας στην Ευρώπη.

Η Ελλάδα αποτελεί μια αναξιοποίητη αγορά, καθώς εξέρχεται από μια δεκαετή οικονομική κρίση και από οκτώ χρόνια πενιχρών επενδύσεων. Σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη ένα οικονομικό μοντέλο όχι κρατικά καθοδηγούμενο αλλά στραμμένο προς την επιχειρηματικότητα, ιδίως μεταξύ των νέων, που αποτελούν σημαντικό στόχο για την αύξηση των εξαγωγών των ΗΠΑ και μια ευκαιρία για την προώθηση ενός επιχειρηματικού μοντέλου στον ιδιωτικό τομέα. Η Πρεσβεία των ΗΠΑ στη Αθήνα διοργάνωσε πολυάριθμες εκδηλώσεις που συγκέντρωσαν επιχειρηματίες, βουλευτές και κυβερνητικούς αξιωματούχους τα τελευταία χρόνια, πολλοί από τους οποίους συμμετείχαν σε προγράμματα ανταλλαγών χρηματοδοτούμενα από τις ΗΠΑ. Η Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα θα αξιοποιήσει τις σχέσεις της με την ελληνική κυβέρνηση, με τις ομάδες της διασποράς και τον αμερικανικό κλάδο της τεχνολογίας, προκειμένου να προωθήσει συνέργειες με μεγάλη εισροή κεφαλαίων επιχειρηματικού κινδύνου (ενδεχομένως 1 δις ευρώ σε μία δεκαετία) από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και να λειτουργήσει ως καταλύτης στις μεταβαλλόμενες στάσεις πολλών Ελλήνων όσον αφορά το ρόλο του δημόσιου τομέα.

Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας την καθιστά βασικό παίκτη στις προσπάθειες των ΗΠΑ-ΕΕ να προωθήσουν την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια διαφοροποιώντας τις πηγές φυσικού αερίου στις χώρες του Βορρά, οι οποίες βασίζονται κυρίως στο ρωσικό αέριο. Η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει σχέδια που φέρνουν μη ρωσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη και είναι πρόθυμη να δημιουργήσει τα δικά της αποθέματα υδρογονανθράκων από κοιτάσματα που ανακαλύφθηκαν σε άλλες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου. Η Αποστολή θα αναζητήσει επενδυτικές ευκαιρίες για τις αμερικανικές εταιρείες, οι οποίες θα μειώσουν την εξάρτηση της περιοχής από τη Ρωσία, όσον αφορά τις ενεργειακές της ανάγκες, και θα αντλήσουν οφέλη από την εμπειρία των ΗΠΑ στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Η Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα θα συνεχίσει να στηρίζει τη μεγαλύτερη διαφάνεια, τη μειωμένη γραφειοκρατία, τη δίκαιη φορολογική διοίκηση και τις ισότιμες συνθήκες ανταγωνισμού για τις αμερικανικές εταιρείες ώστε να προσελκύσουν περαιτέρω επενδύσεις. Ενόψει των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών, η Αποστολή θα ενθαρρύνει την κυβέρνηση να παραμείνει φιλική προς την αγορά και ανοιχτή στην συμμετοχή των ΗΠΑ, αναδεικνύοντας τις επενδυτικές ευκαιρίες και προωθώντας την ανθεκτικότητα του ελληνικού τομέα της τεχνολογίας.

Ενδυνάμωση και ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών, των εκπαιδευτικών και πολιτιστικών ιδρυμάτων μέσω της προαγωγής κοινών αξιών, προκειμένου να μειωθεί η ξένη επιρροή σε πολιτιστικό και θρησκευτικό επίπεδο, να καταπολεμηθεί η παραπληροφόρηση και να διαμορφωθεί μια νέα γενιά ηγετών φίλα προσκείμενη στις Ηνωμένες Πολιτείες και τις αξίες που οι τελευταίες πρεσβεύουν.

Η Αποστολή για την Ελλάδα θα εξακολουθήσει να ενδυναμώνει τις διμερείς σχέσεις στον τομέα της ενέργειας, των στρατιωτικών υποθέσεων, της επιβολής του νόμου και της συνεργασίας ενάντια στην τρομοκρατία, ενώ ταυτόχρονα θα επικεντρωθεί σε δύο πρωταρχικούς διπλωματικούς στόχους, προκειμένου να προωθηθεί η μεγέθυνση και η ανταγωνιστικότητα στην Ελλάδα – τη μεταρρύθμιση και τον εκσυγχρονισμό του τομέα της εκπαίδευσης και την καταπολέμηση της κακοήθους Ρωσικής και Κινεζικής επιρροής. Η παιδεία είναι το κλειδί της μελλοντικής ευημερίας της Ελλάδας. Το σημερινό σύστημα δρα περιοριστικά στην πρόσβαση των φοιτητών σε προγράμματα συνεργασίας με διεθνή ιδρύματα και σε τίτλους υψηλότερου επιπέδου στο εξωτερικό. Η Αποστολή θα ενθαρρύνει μια βελτιωμένη διακυβέρνηση και διαχείριση – αποκομμένη από την πολιτική – και θα διευκολύνει την ανάπτυξη ενός σύγχρονου και αποτελεσματικού εκπαιδευτικού συστήματος στην Ελλάδα.

Προκειμένου να αναχαιτιστούν απόπειρες αποσταθεροποίησης της περιοχής, η Αποστολή για την Ελλάδα θα υποστηρίξει τους δημοκρατικούς θεσμούς, τη διαφάνεια στη διακυβέρνηση και πρωτοβουλίες οι οποίες αποσκοπούν στη μείωση της εξωτερικής επιρροής στα θρησκευτικά και πολιτιστικά πράγματα. Η Αποστολή θα εξακολουθήσει να προάγει ισχυρές σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Ελλάδας μέσω δεσμών ανάμεσα σε πρόσωπα. Τα εκπαιδευτικά και πολιτιστικά προγράμματα της Αποστολής για την Ελλάδα στοχεύουν στη νεολαία, τα κορίτσια και τη νέα γενιά ηγετών στο επιχειρείν και στην κοινωνία των πολιτών, αποσκοπώντας να προωθήσουν μια θετική άποψη για τους δεσμούς ΗΠΑ – Ελλάδος και να ενθαρρύνουν μια βαθύτερη κατανόηση των πολιτών. Η Πρεσβεία στην Αθήνα θα επικεντρωθεί στα προγράμματα δημόσιας διπλωματίας που προσελκύουν επενδύσεις στην έρευνα και την τεχνολογία και προάγουν την επιχειρηματικότητα, ώστε να βοηθήσει την Ελλάδα να επιμείνει στο δρόμο της οικονομικής ανάκαμψης, με σταθερό γνώμονα τους διατλαντικούς οργανισμούς και διαδραματίζοντας έναν σταθεροποιητικό ρόλο στην περιοχή.

Η Αποστολή για την Ελλάδα θα  αξιοποιήσει την ώθηση που θα προκύψει από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (στο πλαίσιο της οποίας οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η τιμώμενη χώρα), προκειμένου να προωθήσει την Αμερικανική παρουσία σε οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδo στο βόρειο τμήμα της χώρας, το οποίο εκτίθεται όλο και περισσότερο στην κακοήθη επιρροή της Ρωσίας και την οικονομική εισβολή της Κίνας. Επιπλέον, η Αποστολή θα προσπαθήσει να επαναφέρει στο Γενικό Προξενείο Θεσσαλονίκης (το οποίο επί του παρόντος είναι επανδρωμένο με έναν μόλις απευθείας προσληφθέντα Αμερικανό πολίτη) μια θέση που θα αποσκοπεί να παρακολουθεί και να στηρίζει τις οικονομικές εξελίξεις και να αναχαιτίζει την επιρροή των παγκόσμιων αντιπάλων μας, εντείνοντας την παρουσία και τη εμπλοκή μας.

Παροχή υπηρεσιών για την ασφάλεια και την ευημερία των Αμερικανών πολιτών

Σύμφωνα με Έλληνες αξιωματούχους αρμόδιους για τον τομέα του τουρισμού, περισσότεροι από 900.000 Αμερικανοί πολίτες επισκέπτονται την Ελλάδα ετησίως για να απολαύσουν τους αρχαίους θησαυρούς και τα μοναδικά νησιά της. Ο τουριστικές ροές από τις ΗΠΑ αναμένεται να ξεπεράσουν το ένα εκατομμύριο επισκέπτες τα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με τις καταγραφές των προξενικών αρχών, περίπου 106.000 Αμερικανοί πολίτες, κυρίως Ελληνοαμερικανοί, διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα. Θα υποστηρίξουμε και θα προστατεύσουμε τους πολίτες μας, παρέχοντας μία σειρά από υπηρεσίες σχετικές με Ομοσπονδιακές Παροχές, με θέματα Ιθαγένειας και Μετανάστευσης καθώς και προξενικές υπηρεσίες. Θα επεκτείνουμε τη χρήση της τεχνολογίας, με σκοπό να παρέχουμε πρόσβαση σε αμερικανικές πληροφορίες και πόρους, να διευρύνουμε την επικοινωνία με τους πολίτες, κυρίως την επικοινωνία έκτακτης ανάγκης, και θα εμβαθύνουμε τις σχέσεις με τις ελληνικές αρχές και τους τοπικούς παρόχους, οι οποίοι διασφαλίζουν στους πολίτες υποστήριξη σε κανονικές αλλά και έκτακτες συνθήκες.

Στρατηγικό Πλαίσιο της Αποστολής

Σκοπός της Αποστολής 1: Ενθάρρυνση της ενεργούς συμμετοχής της Ελλάδος στην ενίσχυση της περιφερειακής και παγκόσμιας ασφάλειας, προκειμένου να διαφυλαχθεί η πατρίδα μας και τα συμφέροντά της.

Στόχος της Αποστολής 1.1: Η Ελλάδα να ενισχύσει την ικανότητα να στηρίζει τις στρατιωτικές και αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο.

Στόχος της Αποστολής 1.2: Να βελτιώσει η Ελλάδα την ασφάλεια των συνόρων και των αερομεταφορών, την ικανότητα επιβολής του νόμου και την αποτελεσματικότητα στην ταυτοποίηση, διερεύνηση και ποινική δίωξη της παράτυπης μετανάστευσης, του λαθρεμπορίου, της εγχώριας και παγκόσμιας τρομοκρατίας και του διεθνικού εγκλήματος.

Στόχος της Αποστολής 1.3: Η Ελλάδα να ενισχύσει τον περιφερειακό της ρόλο ως σταθερής δημοκρατίας σε μια πολύπλοκη γειτονιά, μέσω και της πλήρους υλοποίησης της συμφωνίας για το όνομα της ΠΓΔΜ και της συνεχιζόμενης στήριξης για την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Σκοπός της Αποστολής 2: Υποστήριξη της μακροπρόθεσμης οικονομικής σταθερότητας της Ελλάδας εντός της Ευρωζώνης, προώθηση των εμπορικών και επενδυτικών ευκαιριών για τις αμερικανικές εταιρείες, με ταυτόχρονη ενίσχυση του ρόλου της Ελλάδας στην προαγωγή της ενεργειακής ασφάλειας της Ευρώπης.

Στόχος της Αποστολής 2.1: Να υλοποιήσει η Ελλάδα τις απαιτούμενες διοικητικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις και να υιοθετήσει διαφανείς επιχειρηματικές πρακτικές, οι οποίες θα διαφυλάξουν την οικονομική ανάκαμψη της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της στήριξης στην επιχειρηματικότητα και της προστασίας των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Στόχος της Αποστολής 2.2: Υποστήριξη των επενδύσεων των ΗΠΑ σε στρατηγικούς τομείς και προώθηση των ενεργειακών έργων που εμβαθύνουν την περιφερειακή ενεργειακή διαφοροποίηση και ασφάλεια.

Σκοπός της Αποστολής 3: Ενδυνάμωση και ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών, των εκπαιδευτικών και πολιτιστικών ιδρυμάτων μέσω της προαγωγής των κοινών αξιών, προκειμένου να μειωθεί η ξένη επιρροή σε πολιτιστικό και θρησκευτικό επίπεδο, να καταπολεμηθεί η παραπληροφόρηση και να διαμορφωθεί μια νέα γενιά ηγετών φίλα προσκείμενη στις Ηνωμένες Πολιτείες και τις αξίες που οι τελευταίες πρεσβεύουν.

Στόχος της Αποστολής 3.1: Η ελληνική κοινωνία των πολιτών είναι καλύτερα προετοιμασμένη στη διαχείριση των ανθρωπιστικών προσπαθειών, την προώθηση του κράτους δικαίου και της κοινωνικής σταθερότητας, την υπεράσπιση περιθωριοποιημένων ομάδων του πληθυσμού και την αύξηση της δημόσιας συμμετοχής τους, καθώς και την ενδυνάμωση της εταιρικής σχέσης ΗΠΑ – Ελλάδος.

Στόχος της Αποστολής 3.2: Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ελλάδος να ενισχύσουν τις διασυνδέσεις με εταίρους από τις ΗΠΑ και να εκσυγχρονίσουν τις δομές τους ενσωματώνοντας βέλτιστες πρακτικές από τις ΗΠΑ, ώστε οι μελλοντικοί πτυχιούχοι να είναι σε θέση να μπουν άμεσα στην αγορά εργασίας και να συμβάλουν στην οικονομική ανάπτυξη.

Στόχος της Αποστολής 3.3: Να κατανοήσουν οι Έλληνες πολίτες τις προτεραιότητες των ΗΠΑ στην περιοχή και να στηρίξουν την συνεργασία για την ασφάλεια, τους οικονομικούς δεσμούς και την πολιτική εμπλοκή των ΗΠΑ. Οι ελληνικές ΜΚΟ και τα ΜΜΕ είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την κρατική παραπληροφόρηση.

Σκοπός της Αποστολής 4: Παροχή υπηρεσιών που εγγυώνται την ασφάλεια και την ευημερία των Αμερικανών πολιτών

Στόχος της Αποστολής 4.1: Οι Αμερικανοί πολίτες που διαμένουν μόνιμα ή επισκέπτονται την Ελλάδα να απολαμβάνουν την προστασία και υποστήριξη μέσω της προσεκτικής, αποτελεσματικής και έγκαιρης παροχής προξενικών και συναφών ομοσπονδιακών υπηρεσιών.

Στόχος της Αποστολής 4.2: Η Αποστολή να ενισχύσει τη συνεργασία με τις αρχές της χώρας, τους παρόχους υπηρεσιών και άλλες πρεσβείες στην Αθήνα, προκειμένου να διασφαλίσει την ευημερία των Αμερικανών πολιτών.

Διαχειριστικός Στόχος 1: Οι υπηρεσίες ICASS (International Cooperative Administrative Support Services) και η εποπτεία της διαχείρισης να υλοποιούνται αποτελεσματικά καθ’ όλη τη διάρκεια του πενταετούς έργου αποκατάστασης του κτηρίου της Αμερικανικής Πρεσβείας «Chancery».

Διαχειριστικός Στόχος 2: Η Αποστολή να διασφαλίσει ένα εργασιακό περιβάλλον που να χαρακτηρίζεται από ασφάλεια, παραγωγικότητα και σεβασμό, ώστε να μπορούν τα στελέχη να υπηρετήσουν με το βέλτιστο τρόπο τους σκοπούς της αμερικανικής πολιτικής.

Σκοποί και Στόχοι της Αποστολής

Σκοπός της Αποστολής 1: Ενθάρρυνση της ενεργούς συμμετοχής της Ελλάδος στην ενίσχυση της περιφερειακής και παγκόσμιας ασφάλειας, προκειμένου να διαφυλαχθεί η πατρίδα μας και τα συμφέροντά της.

Περιγραφή και Συνδέσεις: Ο εν λόγω σκοπός αντανακλά τους Πυλώνες 1 και 3 της Στρατηγικής Εθνικής Ασφαλείας του 2017. Επιπλέον, υποστηρίζει το Κοινό Στρατηγικό Πλάνο State-USAID 2018-2022, Σκοπός 1, Στόχοι 1.3 και 1.4 και τις Σκοποί 1 και 3 της Κοινής Περιφερειακής Στρατηγικής EUR. Σύμφωνα με την Στρατηγική Εθνικής Ασφαλείας και την Κοινή Περιφερειακή Στρατηγική EUR, η Αποστολή θα ενισχύσει την ικανότητα της Ελλάδος να ενεργεί ως ισχυρός σύμμαχος όσον αφορά την ασφάλεια και την άμυνα. Θα ενισχύσουμε την ικανότητα της Ελλάδος να υπερασπίζεται τα σύνορά της και να στηρίζει τις στρατιωτικές δραστηριότητες των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή.

Στόχος της Αποστολής 1.1: Η Ελλάδα να ενισχύσει την ικανότητα να στηρίζει τις στρατιωτικές και αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο.

 

Αιτιολόγηση: Η Ελλάδα είναι άξιος σύμμαχος στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και μέλος της ΕΕ, ιδίως δεδομένης της θέσης της στην Ανατολική Μεσόγειο σε άμεση γειτνίαση με τα Βαλκάνια, τη Μαύρη Θάλασσα, την Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή και λαμβανομένης υπόψη της μοναδικής συνεισφοράς της στο πλαίσιο της Δραστηριότητας Ναυτιλιακής Υποστήριξης των ΗΠΑ (U.S. Naval Support Activity) που παρέχεται στις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ στον Κόλπο της Σούδας στην Κρήτη. Η σχέση στον τομέα της άμυνας καθίσταται ολοένα και πιο σημαντική, καθώς οι επιχειρησιακές απαιτήσεις των ΗΠΑ στην περιοχή διευρύνονται, ενώ βοηθά στην εξυπηρέτηση των απαιτήσεων των τεσσάρων Διοικήσεων Μάχης: EUCOM, CENTCOM, AFRICOM και SOCOM.

Στόχος της Αποστολής 1.2: Να βελτιώσει η Ελλάδα την ασφάλεια των συνόρων της και των αερομεταφορών, την ικανότητα επιβολής του νόμου και την αποτελεσματικότητα στην ταυτοποίηση, διερεύνηση και ποινική δίωξη της παράτυπης μετανάστευσης, του λαθρεμπορίου, της εγχώριας και παγκόσμιας τρομοκρατίας και του διεθνικού εγκλήματος.

Αιτιολόγηση: Δεδομένης της θέσης της Ελλάδος στο σταυροδρόμι της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής και με περισσότερους από ένα εκατομμύριο μετανάστες και πρόσφυγες να έχουν αφιχθεί στις ακτές της από το 2015, οι ελληνικές αρχές έρχονται αντιμέτωπες με μια τεράστια πρόκληση στην προσπάθεια να διασφαλίσουν ότι η πύλη εισόδου στην Ευρώπη παραμένει ασφαλής.

Στόχος της Αποστολής 1.3: Η Ελλάδα να ενισχύσει τον περιφερειακό της ρόλο ως σταθερής δημοκρατίας σε μια πολύπλοκη γειτονιά, μέσω και της πλήρους υλοποίησης της συμφωνίας για το όνομα της ΠΓΔΜ και της συνεχιζόμενης στήριξης για την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Αιτιολόγηση: Οι βελτιωμένες σχέσεις μεταξύ της Ελλάδος και των γειτόνων της θα ενισχύσουν την σταθερότητα, θα αυξήσουν την οικονομική δραστηριότητα και θα μειώσουν το βαθμό έκθεσης στην κακοήθη Ρωσική επιρροή.

Σκοπός της Αποστολής 2: Υποστήριξη της μακροπρόθεσμης οικονομικής σταθερότητας της Ελλάδας εντός της Ευρωζώνης, προώθηση των εμπορικών και επενδυτικών ευκαιριών για τις αμερικανικές εταιρείες, με ταυτόχρονη ενίσχυση του ρόλου της Ελλάδας στην προαγωγή της ενεργειακής ασφάλειας της Ευρώπης.

Περιγραφή και Συνδέσεις: Ο παρών σκοπός αντανακλά τους πυλώνες I, III και IV της Στρατηγικής Εθνικής Ασφαλείας του 2017 και το Κοινό Στρατηγικό Πλάνο State-USAID 2018-2022, Σκοπός 1, Στόχος 1.4 και Σκοπός 2, Στόχοι 2.2 και 2.3. Επιπλέον ο εν λόγω σκοπός υποστηρίζει τους Στρατηγικούς Σκοπούς 1 έως 4 του Γραφείου Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων και το Σκοπό 2 της Κοινής Περιφερειακής Στρατηγικής EUR. Η Αποστολή θα συνηγορήσει υπέρ της υλοποίησης οικονομικών μεταρρυθμίσεων και μεταρρυθμίσεων διακυβέρνησης προσανατολισμένων στην αγορά και θα προωθήσει την περιφερειακή ενεργειακή διαφοροποίηση, με σκοπό να μειώσει την έκθεση στον οικονομικό καταναγκασμό από κακοήθεις επιρροές, ενώ παράλληλα θα ανοίξει νέες επενδυτικές ευκαιρίες για τις αμερικανικές εταιρείες.

Στόχος της Αποστολής 2.1: Να υλοποιήσει η Ελλάδα τις απαιτούμενες διοικητικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις και να υιοθετήσει διαφανείς επιχειρηματικές πρακτικές, οι οποίες θα διαφυλάξουν την οικονομική ανάκαμψη της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της στήριξης στην επιχειρηματικότητα και της προστασίας των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Αιτιολόγηση: Καθώς η Ελλάδα βγαίνει από μια σχεδόν δεκαετή οικονομική κρίση και χρόνια αναιμικών επενδύσεων, αποτελεί μια γοργά αναπτυσσόμενη αγορά στα πρώτα στάδια της μετάβασης προς ένα μοντέλο βασισμένο στον ιδιωτικό τομέα. Αξιοποιώντας τη θέση των ΗΠΑ ως τιμώμενης χώρας στην ΔΕΘ 2018 και την ολοκλήρωση των διεθνών προγραμμάτων διάσωσης της Ελλάδος, η Αποστολή θα ταχθεί υπέρ μιας νομοθεσίας για το άνοιγμα της αγοράς και την εισροή κεφαλαίων, προκειμένου η Ελλάδα να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της οικονομικά και να αναλάβει έναν διευρυμένο γεωπολιτικό ρόλο στη Μεσόγειο.

Στόχος της Αποστολής 2.2: Υποστήριξη των επενδύσεων των ΗΠΑ σε στρατηγικούς τομείς και προώθηση των ενεργειακών έργων που εμβαθύνουν την περιφερειακή ενεργειακή διαφοροποίηση και ασφάλεια.

Αιτιολόγηση: Η Ελλάδα διαδραματίζει εξέχοντα ρόλο στον Ευρωπαϊκό ενεργειακό χάρτη λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Η Αποστολή θα αναζητήσει επενδυτικές ευκαιρίες για τις αμερικανικές εταιρείες που θα αυξήσουν την ενεργειακή ασφάλεια, ενώ ταυτόχρονα θα μειώσουν την εξάρτηση της περιοχής από το φυσικό αέριο που προέρχεται από τις βορειοανατολικές χώρες. Έπειτα από χρόνια ανεπαρκών επενδύσεων, η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα ενθαρρύνει την Ελλάδα να αναπτύξει άλλες αγορές, όπως εκείνη τη τεχνολογίας, ώστε να θέσει τα θεμέλια για να αναλάβει στο μέλλον ηγετικό ρόλο στην περιοχή.

Σκοπός της Αποστολής 3: Ενδυνάμωση και ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών, των εκπαιδευτικών και πολιτιστικών ιδρυμάτων μέσω της προαγωγής των κοινών αξιών, προκειμένου να μειωθεί η ξένη επιρροή σε πολιτιστικό και θρησκευτικό επίπεδο, να καταπολεμηθεί η παραπληροφόρηση και να διαμορφωθεί μια νέα γενιά ηγετών φίλα προσκείμενη στις Ηνωμένες Πολιτείες και τις αξίες που οι τελευταίες πρεσβεύουν.

Περιγραφή και Συνδέσεις: Ο παρών σκοπός αντανακλά τους πυλώνες 3 και 4 της Στρατηγικής Εθνικής Ασφαλείας του 2017. Επίσης υποστηρίζει το Κοινό Στρατηγικό Πλάνο State-USAID 2018-2022 και συγκεκριμένα τους Σκοπούς 2 και 3, Στόχους 2.2 και 3.3 και τους Σκοπούς 3 και 4 της Κοινής Περιφερειακής Στρατηγικής EUR. Σύμφωνα με την Στρατηγική Εθνικής Ασφαλείας, το Κοινό Στρατηγικό Πλάνο και την Κοινή Περιφερειακή Στρατηγική EUR, η Αποστολή θα ενισχύσει το σεβασμό προς τις ατομικές ελευθερίες, το κράτος δικαίου, τον διαχωρισμό των εξουσιών, τους δημοκρατικούς θεσμούς, την ανεξαρτησία των ΜΜΕ και της κοινωνίας των πολιτών και θα ενθαρρύνει τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης, προκειμένου να προωθηθεί μία βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς. Η Αποστολή θα ενδυναμώσει επιπρόσθετα την ικανότητα της ελληνικής κοινωνίας των πολιτών να ανθίσταται σε κακοήθεις επιρροές και να αντιμετωπίζει την παραπληροφόρηση.

Στόχος της Αποστολής 3.1: Η ελληνική κοινωνία των πολιτών είναι καλύτερα προετοιμασμένη στη διαχείριση των ανθρωπιστικών προσπαθειών, την προώθηση του κράτους δικαίου και της κοινωνικής σταθερότητας, την υπεράσπιση περιθωριοποιημένων ομάδων του πληθυσμού και την αύξηση της δημόσιας συμμετοχής τους, καθώς και την ενδυνάμωση των διμερών σχέσεων ΗΠΑ – Ελλάδος.

Αιτιολόγηση: Πολλοί από τους φορείς της ελληνικής κοινωνίας των πολιτών έχουν έλθει κατά καιρούς αντιμέτωποι με ισχυρισμούς περί οικονομικής κακοδιαχείρισης και επιχειρησιακών κενών λόγω της ασυνεχούς χρηματοδότησης. Οι εν λόγω οργανώσεις συχνά έχουν την αναγκαία τεχνογνωσία που τους επιτρέπει να είναι επιτυχείς στο πεδίο, αλλά στερούνται των διαχειριστικών δεξιοτήτων που θα τους καθιστούσαν αξιόπιστους εταίρους.

Στόχος της Αποστολής 3.2: Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ελλάδος να ενισχύσουν τις διασυνδέσεις με εταίρους από τις ΗΠΑ και να εκσυγχρονίσουν τις δομές τους ενσωματώνοντας βέλτιστες πρακτικές από τις ΗΠΑ, ώστε οι μελλοντικοί πτυχιούχοι να είναι σε θέση να μπουν άμεσα στην αγορά εργασίας και να συμβάλουν στην οικονομική ανάπτυξη.

Αιτιολόγηση: Τα γραφειοκρατικά εμπόδια δυσχεραίνουν την συνεργασία στον τομέα της εκπαίδευσης και εμποδίζουν τα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να διαμορφώσουν μακροπρόθεσμες συνέργειες. Η απηρχαιωμένη εκπαιδευτική προσέγγιση που υιοθετείται «παράγει» νέους πτυχιούχους οι οποίοι ναι μεν έχουν την απαιτούμενη θεωρητική κατάρτιση, αλλά δεν είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της σύγχρονης οικονομίας.

Στόχος της Αποστολής 3.3: Να κατανοήσουν οι Έλληνες πολίτες τις προτεραιότητες των ΗΠΑ στην περιοχή και να στηρίξουν την συνεργασία για την ασφάλεια, τους οικονομικούς δεσμούς και την πολιτική εμπλοκή των ΗΠΑ. Οι ελληνικές ΜΚΟ και τα ΜΜΕ είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την κρατική παραπληροφόρηση.

Αιτιολόγηση: Κάποια τμήματα της ελληνικής κοινωνίας είναι διαχρονικά δύσπιστα προς τη συνεργασία ΗΠΑ – Ελλάδας στον τομέα της άμυνας, της οικονομίας και των πολιτικών υποθέσεων. Η παραπληροφόρηση που υποκινείται από το κράτος τρέφει τον αντιαμερικανισμό.

Σκοπός της Αποστολής 4: Παροχή υπηρεσιών που εγγυώνται την ασφάλεια και την ευημερία των Αμερικανών πολιτών.

Περιγραφή και Συνδέσεις: Ο παρών σκοπός αντανακλά τον Πυλώνα 1 της Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας του 2017 και το Σκοπό 1, Στόχο 1.5 και Σκοπό 4, Στόχο 4 του Κοινού Στρατηγικού Σχεδίου State-USAID 2018-2022. Επιπλέον υποστηρίζει τη Στρατηγική του Υπηρεσιακού Γραφείου Προξενικών Υποθέσεων, συγκεκριμένα τους Στρατηγικούς Σκοπούς 1-3. Η Αποστολή θα παρέχει στους Αμερικανούς πολίτες που διαμένουν ή επισκέπτονται την Ελλάδα ολόκληρο το φάσμα των σχετικών υπηρεσιών, τόσο τις συνήθεις όσο και τις έκτακτες, και θα συνεχίσει να διευρύνει και να ενισχύει τις σχέσεις με τη χώρα και τις λοιπές πρεσβείες, προκειμένου να διασφαλίσει την ευημερία των Αμερικανών πολιτών.

Στόχος της Αποστολής 4.1: Οι Αμερικανοί πολίτες που διαμένουν μόνιμα ή επισκέπτονται την Ελλάδα να απολαμβάνουν την προστασία και στήριξη μέσω της προσεκτικής, αποτελεσματικής και έγκαιρης παροχής προξενικών και συναφών ομοσπονδιακών υπηρεσιών.

Αιτιολόγηση: Η εξυπηρέτηση και προστασία των Αμερικανών πολιτών στο εξωτερικό αποτελεί την κύρια μέριμνα του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ. Σύμφωνα με Έλληνες αξιωματούχους αρμόδιους για τον τουρισμό, περισσότεροι από 800.000 Αμερικανοί επισκέπτονται την Ελλάδα ετησίως, ενώ ο αριθμός αυτός αναμένεται να υπερβεί το ένα εκατομμύριο τα προσεχή έτη. Σύμφωνα με τις καταγραφές των προξενικών αρχών, περίπου 106.000 Αμερικανοί πολίτες, κυρίως Ελληνοαμερικανοί, διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα. Θα υποστηρίξουμε και θα προστατεύσουμε τους πολίτες μας, παρέχοντας μία σειρά από υπηρεσίες σχετικές με Ομοσπονδιακές Παροχές, με θέματα Ιθαγένειας και Μετανάστευσης καθώς και προξενικές υπηρεσίες σε περίπτωση θανάτου, ένδειας, καταστροφής ή ιατρικών επειγόντων περιστατικών.

Στόχος της Αποστολής4.2: Η Αποστολή να ενισχύσει τη συνεργασία με τις αρχές της χώρας, τους παρόχους υπηρεσιών και άλλες πρεσβείες στην Αθήνα, προκειμένου να διασφαλίσει την ευημερία των Αμερικανών πολιτών.

Αιτιολόγηση: Το προξενικό τμήμα πρέπει να εξακολουθήσει να διευρύνει τις οργανωτικές επαφές σε κυβερνητικό και μη κυβερνητικό επίπεδο, να προσλαμβάνει Αμερικανούς υπαλλήλους-συνδέσμους (American Liaisons) και να οικοδομεί σχέσεις με τις υπόλοιπες Πρεσβείες των Αθηνών, προκειμένου να διασφαλίσει την ευημερία των Αμερικανών πολιτών στις συνήθεις συνθήκες αλλά και σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Οι κυβερνητικές αρχές, συμπεριλαμβανομένης της αστυνομίας, μετακινούνται τακτικά ανά τα γραφεία, έτσι ώστε η ανάπτυξη επαφών να είναι συνεχής. Οι χρηματοδοτικές πιέσεις που αποτέλεσαν απόρροια της οικονομικής κρίσης οδήγησαν στο κλείσιμο ορισμένων ΜΚΟ, οι οποίες στο παρελθόν επικουρούσαν τους Αμερικανούς πολίτες. Η νησιωτική μορφολογία της Ελλάδος αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη επαφών του προξενικού τμήματος στις περιοχές που αποτελούν τους κύριους προορισμούς των Αμερικανών πολιτών. Το προξενικό τμήμα θα επικεντρωθεί στην ανάπτυξη και διατήρηση σχέσεων καθώς και στην ετοιμότητα σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης.

Διαχειριστικοί Στόχοι

Διαχειριστικός Στόχος 1: Προσαρμογή των δραστηριοτήτων, με σκοπό να διασφαλιστεί η αποτελεσματική παροχή των υπηρεσιών ICASS (International Cooperative Administrative Support Services – Διεθνείς Υπηρεσίες Συνεργασίας στον τομέα της Διοικητικής Υποστήριξης) και εποπτεία καθ’ όλη τη διάρκεια του σημαντικού πενταετούς έργου αποκατάστασης του κτηρίου της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα «Chancery».

Αιτιολόγηση: Η Πρεσβεία στην Αθήνα και το OBO (Bureau of Overseas Buildings Operations – Γραφείο Υπερπόντιων Κατασκευαστικών Δραστηριοτήτων) εγκαινίασαν ένα μεγάλης κλίμακας έργο ανακαίνισης και κατασκευής στο πλαίσιο του οποίου προβλέπεται η διαμόρφωση προσωρινού χώρου εργασίας, προκειμένου να φιλοξενηθούν κάποια από τα στελέχη της Αποστολής. Η ανάγκη για τον εν λόγω προσωρινό χώρο εργασίας αναμένεται να διαρκέσει για αρκετά έτη και παρόλο που θα βρίσκεται πλησίον του κτηρίου Chancery, θα δοκιμάσει σημαντικά την ικανότητα της Διοίκησης να παρέχει υπηρεσίες στους δικαιούχους. Στο συγκεκριμένο χώρο έχουν συγκεντρωθεί οι περισσότερες λειτουργίες της Διοίκησης, ώστε να παρέχονται οι υπηρεσίες στους πελάτες ICASS όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται και να εξισορροπείται κατά τον τρόπο αυτό η ανάγκη παροχής υπηρεσιών, όπως λ.χ. υπηρεσιών ταμείου και αλληλογραφίας, σε δύο διαφορετικούς χώρους, ώστε να τονωθεί το ηθικό εν μέσω της εκτεταμένης περιόδου διαχωρισμού των δομών.

Διαχειριστικός Στόχος 2: Διασφάλιση ενός εργασιακού περιβάλλοντος που να χαρακτηρίζεται από ασφάλεια, παραγωγικότητα και σεβασμό, ώστε να μπορούν τα στελέχη να υπηρετήσουν με το βέλτιστο τρόπο τους σκοπούς της αμερικανικής πολιτικής.

Αιτιολόγηση: Η Διοίκηση οφείλει να παρέχει στα στελέχη της Αποστολής την απαραίτητη υποδομή, προκειμένου αυτά να είναι σε θέση να επιτυγχάνουν τους στόχους της Αμερικανικής πολιτικής. Η Αποστολή θα επικεντρωθεί στην ασφάλεια τόσο στο συγκρότημα και στις κατοικίες όπου διαμένει το προσωπικό του United States Direct Hire, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια των εργασιών οι απειλές για την ασφάλεια είναι αυξημένες και θα εκπαιδεύσει το προσωπικό της Πρεσβείας στις διαδικασίες εκκένωσης και ετοιμότητας για την αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων. Επιπροσθέτως, η διοίκηση θα προβεί σε πολλαπλές τεχνολογικές αναβαθμίσεις, προκειμένου να θωρακιστούν τα δεδομένα και οι άνθρωποί μας, καθώς οι απειλές, όπως λ.χ. η κυβερνοασφάλεια, πολλαπλασιάζονται, ενόσω αναπτύσσεται μια μέθοδος μέτρησης της αποτελεσματικότητάς μας.

Παιχταράς ο Τσίπρας στη Βουλή;

Ας ξεκινήσουμε με μια προκλητική αξιολογητική κρίση: Όσοι λιγώνονται από την αντιεθνικιστική ρητορεία του Τσίπρα και πανηγυρίζουν μέσα τους για τις αναφορές του στο Δημοκρατικό Στρατό και στη Μίρκα Γκίνοβα, ας ενταχθούν κατευθείαν στον ΣΥΡΙΖΑ, να μην παιδεύονται κι αυτοί, και να μην παιδεύουν και άλλους.

Ας ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ και όσοι θεωρούν ότι «είναι κακή η επέκταση του ΝΑΤΟ», αλλά από την άλλη «ποιοι είμαστε εμείς που θα απαγορεύσουμε την είσοδο ενός γειτονικού κράτους στο ΝΑΤΟ;». Όποιος πιστεύει ότι «η εναντίωση στο ΝΑΤΟ είναι θέμα του γειτονικού κράτους και όχι δικό μας», απέχει μια σταλιά δρόμο από το να σφυρίζει αδιάφορα όταν βομβαρδίζεται η Συρία και διαμελίζεται το Ιράκ γιατί «ποιοι είμαστε εμείς που θα αποφασίσουμε τι θα γίνει σε μια άλλη χώρα;». Λες και άμα πει η όποια ελληνική Αριστερά «όχι στη Συμφωνία», θα απαγορεύσει («σταλινικά», ναι, ακούστηκε και αυτό) στους γείτονες την είσοδο στο ΝΑΤΟ.

Ας προστρέξουν στο κυβερνητικό κόμμα και όσοι αηδιάζουν με αποτροπιασμό μπροστά στη -λάθος είναι αλήθεια- θέση του ΚΚΕ ή της ΛΑΕ για ενίσχυση του αλυτρωτισμού των γειτόνων, καταπίνοντας με ευχαρίστηση τόνους Νατοϊκών λυμάτων και ιμπεριαλιστικών αποπάτων.

Το ίδιο και όσοι θεωρούν ότι το κρίσιμο σήμερα ζήτημα για την ελληνική κοινωνία είναι η διαίρεση ανάμεσα σε διεθνιστές και μακεδονομάχους. Αλλά και όσοι θεωρούν ότι η συγκεκριμένη συμφωνία είναι αποτέλεσμα του ελληνικού εθνικισμού και αν κατηγορούν σε κάτι την κυβέρνηση είναι ότι ήταν πολύ επιθετική με τους γείτονες και αντί να τους αφήσει το όνομα, τους υποχρέωσε σε αλλαγή. Αυτοί έχουν πάρει διαζύγιο με κάθε τι που θυμίζει μαρξισμό και διαλεκτική, μόνο που θεωρούν εαυτούς ειδήμονες και στον μαρξισμό και στη διαλεκτική.

Είναι κρίμα και άδικο όλοι οι παραπάνω να έχουν ενσωματωθεί από την κορυφή μέχρι τα νύχια στην κυρίαρχη αστική πολιτική και να μην απολαμβάνουν τα κάθε είδους προνόμια που έχει η ένταξη σε ένα κόμμα εξουσίας.

Είναι επίσης κρίμα να ταλαιπωρούν οι απόψεις ενός αστικού κοσμοπολίτικου εκσυγχρονισμού την Αριστερά, την ώρα που αυτή έχει ζωτική ανάγκη τη δικιά της ανταγωνιστική οργάνωση και ανταγωνιστική θεωρία για να ανασυντεθεί και να ξαναχτιστεί από τα σημερινά ερείπια.

Ο δε θαυμασμός στον «παιχταρά» Τσίπρα ή στον «τεκμηριωμένο και γνώστη» Κοτζιά, καλύτερα να αντικατασταθεί από τον θαυμασμό μπροστά στην ΑΕΚ, στον ΠΑΟΚ, στον Τσιτσιπά ή στον Ναδάλ.

Το να περιορίζει κάποιος τον εαυτό του στο ρόλο του ποδοσφαιρικού θεατή μιας ενδοαστικής κόντρας στη Βουλή ανάμεσα στα παλτά – μακεδονομάχους και στους παιχταράδες αντιεθνικιστές, είναι θέμα δικό του. Το να περιμένει ότι αυτό πρέπει να κάνει και η όποια Αριστερά επιμένει να είναι Αριστερά, πάει πολύ.

Ο Βούτσης είχε δίκιο όταν έλεγε πριν μήνες ότι το Μακεδονικό θα είναι όχημα ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού. Αυτό εννόησε ο Τσίπρας όταν μίλησε για τη δεξιά πολυκατοικία εντάσσοντας τον Καμμένο σε αυτήν, ενώ όλοι οι σχεδιασμοί του ΣΥΡΙΖΑ αφορούν την ανασύσταση μιας μεγάλης ενιαίας Κεντροαριστεράς. Η παρέλαση των κυβερνητικών στελεχών από το σπίτι του υπέργηρου Λιβάνη δεν ήταν τίποτα άλλο από υποβολή διαπιστευτηρίων επ΄ αυτού του σχεδίου. Το ίδιο και η διάλυση του ΚΙΝΑΛ, του Ποταμιού, της Ένωσης Κεντρώων και λοιπών ενδιάμεσων.

Η διαπίστωση Βούτση μακάρι να συνοδευτεί και από την ανασύνθεση της πολιτικής και ανθρώπινης γεωγραφίας και στην Αριστερά. Ας πάνε να γίνουν ουρά της κυβέρνησης όσοι έχουν αφαιρέσει το κρίσιμο στοιχείο του ιμπεριαλισμού και των αστικών συμφερόντων. Όσοι μιλούν για τη συμφωνία υποβαθμίζοντας ότι η συμφωνία έγινε, ψηφίστηκε και θα εφαρμοστεί, βρέξει χιονίσει γιατί αυτή είναι η συνασπισμένη θέληση των ιμπεριαλιστών.

Ας πάνε να γίνουν εξαπτέρυγα του Τσίπρα όσοι μιλούν για τη συμφωνία έχοντας πέσει σε χειμερία νάρκη από το 1992, τότε που η κρατούσα αστική πολιτική ήταν ο εθνικισμός και σύσσωμο το ελληνικό Κοινοβούλιο κραύγαζε ότι «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική».

Τους έχουμε νέα: Εδώ και εικοσιπέντε ολόκληρα χρόνια, υπό την καθοδήγηση ΕΕ και ΗΠΑ όλη η αστική πολιτική έχει περάσει στη σφαίρα του ρεαλισμού, της αποδοχής τετελεσμένων, της σύνθετης ονομασίας, της ανάγκης επίλυσης. Ο Σαμαράς χθες, ως αντιπολίτευση, ξαναθυμήθηκε ότι «η Μακεδονία είναι μία», αλλά ξέχασε ότι ως κυβέρνηση προωθούσε τη σύνθετη ονομασία.

Το να σκιαμαχεί κανείς με τον μακεδονομάχο Σαμαρά από τις θέσεις της επίσημης και διαχρονικής αστικής πολιτικής, δεν τον κάνει αριστερό, τον κάνει άξιο εκπρόσωπο της άρχουσας τάξης.

Και από αυτή την άποψη ο Τσίπρας είναι παιχταράς: Η κοινωνία σε καταστολή, εμπεδώνει το ρόλο της ως παθητικού θεατή, η αστική πολιτική να βρίσκει τον καλύτερό της εκφραστή στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και οι αριστεροί σε σύγχυση να ξερογλύφονται είτε με τις αντιδεξιές και αντιεθνικιστικές κορώνες του Τσίπρα, είτε να βρίσκουν καταφύγιο και αποκούμπι στο ακούνητο (και προς τούτο ακίνδυνο) ΚΚΕ.

Μόνο που ο Τσίπρας είναι στο αντίπαλο στρατόπεδο. Και όρος για την επιβίωση των κοινωνικών τάξεων που θέλει να εκφράσει η Αριστερά, είναι η συντριβή του.

Η Μακεδονία είναι αμερικανική

Η Μακεδονία είναι αμερικανική

Η αντιπαράθεση που διεξάγεται αυτές τις μέρες για τη Συμφωνία των Πρεσπών είναι λάθος. Τα δύο βασικά στρατόπεδα ορίζονται το ένα από τον εθνικισμό και το άλλο από τον αντιεθνικισμό. Πρόκειται όμως για ένα βολικό σχήμα που βολεύει και το ένα στρατόπεδο και το άλλο.

Ο εθνικισμός και ο αντιεθνικισμός φαίνονται ανειρήνευτοι αντίπαλοι, συχνά όμως αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Αυτό συμβαίνει όταν μια δευτερεύουσα αντίθεση έρχεται να συσκοτίσει την βασική. Η βασική αντίθεση είναι ο κινητήριος μοχλός της συγκεκριμένης εξέλιξης, και στην περίπτωσή μας είναι ο ιμπεριαλισμός από τη μια και οι λαοί και τα έθνη της περιοχής από την άλλη. Το ότι το πρώτο στρατόπεδο φαίνεται παντοδύναμο ενώ το δεύτερο είναι διαλυμένο και αποσυγκροτημένο, δεν σημαίνει ότι αυτή η βασική αντίθεση δεν υπάρχει.

Δεν χρειάζεται να εντρυφήσουμε στο έργο του Μάο Τσε Τουνγκ ή στον λενινισμό για να κατανοήσουμε τις αντιθέσεις, το ποιες είναι δεσπόζουσες, τις πλευρές των αντιθέσεων και την ειδική μορφή που αυτές παίρνουν. Αρκεί να σκεφτούμε ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι παιδί του αμερικανο-νατοϊκού σωλήνα, γέννημα θρέμμα των απαιτήσεων των ΗΠΑ, γραμμένη από τις υπηρεσίες των δύο χωρών, αλλά καθοδηγημένη, εμπνευσμένη, και κατά γράμμα επικυρωμένη από την αμερικανική πρεσβεία. Στόχος της είναι η απρόσκοπτη εδραίωση του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Βαλκανική, και η περαιτέρω σύσφιξη του κλοιού γύρω από τα τελευταία απομεινάρια της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια (Σερβία).

Αν αυτή η βασική πλευρά, που οδήγησε και δημιούργησε τη συμφωνία των Πρεσπών αφαιρεθεί, έχουμε μείνει με τα κουβαδάκια μας σε μια παραλία να παίζουμε τους πατριώτες ή τους διεθνιστές.

Η συζήτηση για τη Συμφωνία των Πρεσπών είναι λάθος γιατί η συγκεκριμένη Συμφωνία δεν είναι καλή ή κακή ως προς το ένα ή το άλλο ζήτημα που επιλύει. Είναι απορριπτέα στο σύνολό της γιατί με την υπογραφή τους οι δύο χώρες βάζουν δραγάτη στο σπιτικό τους το μεγάλο αφεντικό της περιοχής.

Και όσοι ισχυρίζονται ότι ακόμα και έτσι, υπό την καθοδήγηση του μεγάλου αφεντικού της περιοχής, λύνεται τουλάχιστον ένα πρόβλημα που απειλεί την ειρήνη και τις σχέσεις καλής γειτονίας, θα πρέπει να το σκεφτούν καλύτερα. Γιατί το μεγάλο αφεντικό της περιοχής έχει αποδείξει πλειστάκις στο παρελθόν ότι δεν έχει πρόβλημα ούτε με τον ξεχειλωμένο αντιεθνικισμό και την κατάργηση των συνόρων, ούτε με το εθνικιστικό μίσος, την πατριδοκαπηλία, τα θερμά επεισόδια ή τους περιφερειακούς πολέμους. Αρκεί, είτε στη μία, είτε στην άλλη περίπτωση να υπηρετείται ο σχεδιασμός της Ουάσιγκτον.

Με χαρακτηριστική ευκολία ο αντιεθνικισμός και το «κάτω τα σύνορα» μετατρέπεται σε ρευστοποίηση συνόρων και εθνικής κυριαρχίας και αναθεωρητισμό. Αρκεί να είναι αμερικανόπνευστος. Έχει γίνει στο παρελθόν στα Βαλκάνια, σήμερα στη Μέση Ανατολή, αύριο οπουδήποτε.

Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι κακή γιατί παραχωρεί ελληνικό έδαφος. Δεν παραχωρεί. Ούτε είναι κακή γιατί παραδίδει το όνομα. Η σύνθετη ονομασία είναι μια λογική λύση έτσι όπως ένθεν κακείθεν των συνόρων διαμορφώθηκαν οι εθνικές συνειδήσεις και οι ευαισθησίες. Ούτε είναι κακή γιατί πριμοδοτεί τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων. Τουλάχιστον όχι περισσότερο από τον ασυγκράτητο αλυτρωτισμό που επί Γκρούεφσκι ήταν επίσημη κρατική πολιτική.

Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι κακή γιατί μέχρι και στο τελευταίο της γράμμα είναι αμερικανόπνευστη και για αυτό επισφαλής, αμφισβητήσιμη, υποβολιμαία, βλαπτική για τους λαούς και την ανεξαρτησία τους.

Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι δηλητηριώδης γιατί με τον τρόπο που μαγειρεύτηκε, συμφωνήθηκε και σήμερα εγκρίνεται, ενσταλάζει τη ραγιάδικη ιδεολογία, αν δεν σπρώχνει κοινωνικά στρώματα στο συντηρητισμό και στην ακροδεξιά. Όλη η διαδικασία που προηγήθηκε, εγκλωβίζει την κοινωνία στο να αποδεχθεί την ανικανότητά της, να θεωρεί φυσιολογική την ξένη «προστασία» ή να ρέπει σε έναν κακόμοιρο εθνικισμό που πηγαίνει μόνο μέχρι εκεί που του επιτρέπουν οι προστάτες.

Είναι προφανές ότι στο έδαφος της διάλυσης, της αποστράτευσης και της μεγάλης σύγχυσης θα επικρατούν οι πιο διαλυμένες, αποστρατευμένες, σε πλήρη σύγχυση στάσεις και πολιτικές. Και σε αυτές ανήκουν και όσοι προσέτρεξαν στη διαδήλωση και όσοι μάχονται με πάθος ενάντιά της, οργανώνοντας αντισυγκεντρώσεις ή αναπαράγοντας τα κυβερνητικά μιμίδια. Γιατί το βασικό σήμερα δεν είναι ούτε να ενωθούμε, ούτε να καταγγείλουμε το πλήθος που θα ακούει Κρις Σπύρου και Πατούλη κουνώντας ελληνικές σημαίες. Ούτε να ειρωνευτούμε τις γραφικές φιγούρες του Συντάγματος, ούτε να κλείσουμε τα αυτιά στις εθνικιστικές μπούρδες των μεγαφώνων.

Και ένα τελευταίο σχόλιο για το αίτημα για δημοψήφισμα: Το να εκφραστεί ο λαός είναι πάντα ένα αίτημα δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας. Αλλά όπως κάθε τι στην πολιτική, δεν είναι διαδικασία σε κενό αέρος. Είναι προφανές ότι δημοψήφισμα δεν πρόκειται να γίνει, γιατί τα ζητήματα που επιβάλλονται από τους ιμπεριαλιστές δεν μπαίνουν στη βάσανο του να κριθούν από το λαό. Εάν αυτό, παρ’ ελπίδα συμβεί (δες 2015) οι κωλοτούμπες για όσους θέλουν να παραμείνουν στην υπηρεσία του κατεστημένου, οφείλουν να είναι εντυπωσιακές.

Πάντα όμως, για την Αριστερά, ένα δημοψήφισμα έχει να κάνει με συσχετισμούς, προτεραιότητες, δυνάμεις που θα ταχθούν στο ένα ή στο άλλο στρατόπεδο, ιεραρχήσεις και προσδοκώμενα αποτελέσματα. Σήμερα, κανένα αίτημα δημοψηφίσματος δεν πρόκειται να λειτουργήσει προωθητικά και συγκροτητικά για ό,τι έχει απομείνει ως λαϊκό κίνημα.

Η διαλυμένη και χιλιοτσακισμένη Αριστερά στην Ελλάδα του 2019, και ειδικά η κομμουνιστική Αριστερά, θα ανασυγκροτηθεί μέσα από τις μάχες που θα επιλέξει η ίδια να δώσει. Όχι μέσα από τις δευτερεύουσες αντιπαραθέσεις στις οποίες την σέρνουν από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ και η αμερικανική πρεσβεία και από την άλλη ο κακοχωνεμένος πατριωτισμός ανάμεικτος με εθνικιστική μισαλλοδοξία.

Η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι έχουμε μια Αριστερά που έχει σημαία της το «δεν γίνεται τίποτα», που αντιλαμβάνεται το γεγονός και όχι τη διαδικασία, που απαντά στο φαινόμενο αδιαφορώντας για το νόμο, που ενδιαφέρεται για τη συγκυρία και όχι για το μέλλον.

Η Αριστερά στο σύνολό της, περιλαμβάνοντας το ΚΚΕ, αποδέχεται την αδυναμία και το συσχετισμό δύναμης, δεν βλέπει ότι παρά και ενάντια σε αυτό τον συσχετισμό, θα υπήρχαν οι όροι για πρωτοβουλίες που μπορούν να τον ανατρέψουν. Παρά τους κατά καιρούς βερμπαλισμούς και συνθήματα το ευρωατλαντικό πλαίσιο είναι μη αμφισβητήσιμο και για αυτό και σε γενικές γραμμές αποδεκτό. Ποτέ άλλωστε δεν έχει τεθεί στα σοβαρά μια διαφορετική κατεύθυνση που να προβάλει την ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, σε συνδυασμό με την κοινωνική και λαϊκή διεκδίκηση. Η λογική «είμαστε μικροί και λίγοι και δεν μπορούμε» είναι κυρίαρχη.

Αν η Συμφωνία των Πρεσπών επικύρωσε το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ότι «η Μακεδονία (και όχι μόνο) είναι αμερικανική», η κομμουνιστική Αριστερά πρέπει στα σοβαρά να σκεφτεί και να αποφασίσει αν οι λαοί μπορούν να κάνουν χωρίς προστάτες.

Διεθνιστικό ΟΧΙ στη συμφωνία των Πρεσπών

Διεθνιστικό Όχι στη Συμφωνία των Πρεσπών

Η κυβέρνηση έφερε για ψήφιση στη βουλή τη συμφωνία των Πρεσπών. Η συμφωνία αυτή, που τόσες αντιπαραθέσεις και πολιτικούς τριγμούς έχει προκαλέσει, δεν έγινε γιατί οι κυβερνήσεις των δύο χωρών αποφάσισαν ξαφνικά να παραμερίσουν εθνικιστικές και αλυτρωτικές αντιλήψεις και να βρουν μια κοινά αποδεκτή λύση, όπως ισχυρίζεται η κυβερνητική προπαγάνδα. Δεν έγινε ούτε γιατί οι δύο κυβερνήσεις έγιναν προδοτικές και αποφάσισαν να ξεπουλήσουν τα «εθνικά» τους δίκαια, όπως διατυμπανίζουν οι εθνικιστικές και πατριδοκάπηλες φωνές και από τις δύο πλευρές των συνόρων.

Η συμφωνία έγινε γιατί αυτό απαιτούν τα αμερικανικά συμφέροντα στη γειτονιά μας. Για να προωθηθεί η ολοκληρωτική προέλαση ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στα δυτικά Βαλκάνια. Για να ανακοπεί και εκμηδενιστεί η όποια ρωσική επιρροή στην περιοχή, ν’ αλλάξουν οι συσχετισμοί στον μεταξύ τους ανταγωνισμό και να αποκτήσουν οι αμερικανο-νατοϊκοί ισχυρότερα ερείσματα και βάσεις για τον έλεγχο ολόκληρης της ανατολικής Μεσογείου και της ανατολικής Ευρώπης.

Οι κυβερνήσεις των δύο χωρών προχώρησαν στη συμφωνία γιατί θεωρούν ότι, υπό τη νατοϊκή ομπρέλα, μπορούν να κατοχυρώσουν (ΠΓΔΜ) ή να αναβαθμίσουν τη θέση και το ρόλο τους. Ειδικά η ελληνική κυβέρνηση, έχοντας κάνει τη στρατηγική επιλογή πρόσδεσης στον άξονα ΗΠΑ-ΕΕ-Ισραήλ, φιλοδοξεί να παίξει το ρόλο τοποτηρητή του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή.

Και στις δύο χώρες, για να περάσει η συμφωνία, στα μεν κοινοβούλια επιστρατεύτη-καν οι γνωστές άθλιες πρακτικές συναλλαγών, αποσκιρτήσεων, μεταγραφών, στις δε κοινωνίες τέθηκαν με τον πιο χυδαίο τρόπο κάθε είδους εκβιαστικά διλήμματα. Οι ιμπεριαλιστές, που τα καθοδήγησαν όλα αυτά, έχουν την απαραίτητη τεχνογνωσία.

Απέναντι στην κριτική που δέχεται από τ’ αριστερά, η κυβερνητική προπαγάνδα υπονοεί ή και διατυπώνει ανοιχτά το επιχείρημα ότι, στο βαθμό που η συμφωνία των Πρεσπών περιέχει και σωστά πράγματα (σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, μέτρα για εξάλειψη του αλυτρωτισμού), οφείλει να υποστηριχθεί έστω και αν την επέβαλαν οι αμερικανονατοϊκοί. Γιατί τελικά «όλοι κερδίζουμε», αφού δίνεται η δυνατότητα να λυθεί ένα μακροχρόνιο πρόβλημα που δηλητηρίαζε τις σχέσεις μας με μία γειτονική χώρα. Το επιχείρημα αυτό δόλια αποκρύπτει ότι:

  • Το σημερινό «μακεδονικό ζήτημα» είναι αποτέλεσμα της αμερικανονατοϊκής επέμβασης η οποία οδήγησε στη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και την εμφάνιση, ως κράτους πλέον, της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας.
  • Η τυφλή πρόσδεση της χώρας μας στον νατοϊκό άρμα, δεν απέτρεψε την τουρκική εισβολή και την εθνική τραγωδία της Κύπρου το 1974.
  • Είναι το ίδιο το ΝΑΤΟ που, λίγα χρόνια πριν, προκάλεσε εμφύλιο στην Ουκρανία και έφερε στην εξουσία φιλοναζιστές, ενώ βασικές δυνάμεις του επιδίωξαν τη διάλυση της Συρίας και στήριξαν τις διάφορες τζιχαντιστικές ομάδες.
  • Η συμφωνία των Πρεσπών πάει χέρι-χέρι με την επέκταση του ΝΑΤΟ και στην Ελλάδα. Τα πυρηνικά σε Σούδα και Άραξο, οι νέες βάσεις, το να φεύγουν αεροπλάνα και πλοία από τις βάσεις αυτές για να βομβαρδίζουν στη Συρία και αλλού, αυξάνουν τις πιθανότητες να γίνει και η χώρα μας στόχος πολεμικών επιχειρήσεων.

Για όλα αυτά δεν λέει λέξη ούτε η κυβέρνηση ούτε και οι «μακεδονομάχοι». Η πρώτη για να μας πείσει ότι οι αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ «είναι φίλοι μας» και το να είμαστε υπό την προστασία τους μπορεί να είναι εθνικά επωφελές. Οι άλλοι για να μας υποδείξουν ως εχθρό το γειτονικό λαό και όχι τους ιμπεριαλιστές.

Είμαστε ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών γιατί οποιαδήποτε συμφωνία με τη γειτονική χώρα, με ή χωρίς τη λέξη Μακεδονία, εφόσον έχει ως ζητούμενο και αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη εξάρτηση των δύο χωρών από το ΝΑΤΟ, μπορεί να αξιοποιηθεί για ανακατατάξεις συνόρων. Σε τέτοια σχέδια, οι μεν εθνικιστές της ΠΓΔΜ θα χρησιμοποιηθούν για να διεκδικήσουν διάφορα στο όνομα της μακεδονικής ταυτότητάς τους, οι δε Έλληνες ομογάλακτοί τους για να υλοποιήσουν το ανιστόρητο σύνθημα «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική». Ενίσχυση του ΝΑΤΟ σημαίνει ενίσχυση των εθνικισμών στα Βαλκάνια. Ήδη ΗΠΑ και ΝΑΤΟ προωθούν τον κατακερματισμό και τις πολεμικές συγκρούσεις (Μαυροβούνιο, Κόσοβο). Για τους σκοπούς αυτούς αξιοποιούν και επεκτείνουν τις αμερικάνικες βάσεις που καλύπτουν ήδη τεράστιες εκτάσεις βαλκανικών χωρών.

Ζητάμε τη διάλυση του ΝΑΤΟ και όχι τη διευκόλυνση και διεύρυνσή του. Το ΝΑΤΟ, που συγκροτήθηκε 70 χρόνια πριν σαν αντίπαλος της ΕΣΣΔ, εξακολουθεί να υπάρχει και να επεκτείνεται, παρ’ όλο που η ΕΣΣΔ δεν υπάρχει εδώ και 30 χρόνια. Και να γεννάει πολέμους, εμφυλίους και προσφυγιά.

Με το λαό της γειτονικής χώρας δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Με γνώμονα την ειρηνική συμβίωση και συνεργασία και απομονώνοντας τους πατριδοκάπηλους, μπορούν να διευθετηθούν όλα τα προβλήματα ανάμεσα στις δύο χώρες. Απαραίτητη προϋπόθεση η απαλλαγή από την ασφυκτική ευρωατλαντική κυριαρχία και επιδιαιτησία.

Καλούμε τη νεολαία και το λαό:

  • Να αγωνιστεί για την απαλλαγή από τα δεσμά των αμερικανονατοικών ιμπεριαλιστών, για πραγματική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία.
  • Να απομονώσει και να καταδικάσει την πατριδοκαπηλία. Καμία ανοχή στον εθνικισμό και το φασισμό.
  • Να αναπτύξει την αλληλεγγύη του με όλους τους γειτονικούς λαούς.
  • Να διαφυλάξει την ειρήνη στην περιοχή μας.

ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

ΕΙΡΗΝΗ – ΦΙΛΙΑ – ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Συντονισμός Δράσης και Διαλόγου κομμουνιστικών δυνάμεων

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

1. Οι πολιτικές οργανώσεις που συνυπογράφουμε αυτή την ανακοίνωση κινούμαστε από την κοινή πεποίθηση ότι το εργατικό και λαϊκό κίνημα, η ριζοσπαστική Αριστερά και οι κομμουνιστικές δυνάμεις βρίσκονται μπροστά σε κρίσιμα και δύσκολα σταυροδρόμια, στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς.

Η σημερινή κατάσταση

2. Μετά τη δομική κρίση του 2008, το κεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός ανεβάζουν την επιθετικότητά τους σε όλα τα επίπεδα: Προετοιμάζουν πολέμους μέσα από την όξυνση των ανταγωνισμών, βαθαίνουν την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων στρωμάτων, χτυπούν τα δημοκρατικά, εργασιακά δικαιώματα και τις ελευθερίες, εντείνουν την καταπίεση, προωθούν αντιδραστικές και σκοταδιστικές αντιλήψεις, καταπιέζουν μικρότερα έθνη και εθνότητες, τις γυναίκες, τους μετανάστες, τη νεολαία, καταστρέφουν το περιβάλλον.

3. Πατώντας πάνω στα αντιδραστικά κεκτημένα του νεοφιλελευθερισμού, αναπτύσσεται ένα αντιδραστικό, ακροδεξιό και εθνικιστικό ρεύμα, που εμφανίζεται ως «αντισυστημικό», ενώ αποτελεί την πιο σκοτεινή όψη του συστήματος. Εντός του, επανεμφανίζονται και ανδρώνονται τα παλιά τέρατα: ο φασισμός και ναζισμός.

4. H εποχή μας είναι εποχή εμφάνισης ποιοτικά νέων παραγωγικών δυνάμεων, δυνητικά επαναστατικών για την παραγωγή πλούτου για το λαό και την απελευθέρωση χρόνου εντός και εκτός της εργασίας. Ο καπιταλισμός, ειδικά στην περίοδο της κρίσης του, όχι μόνο δεν μπορεί να αξιοποιήσει επαρκώς τις κατακτήσεις της επιστήμης, της εργασίας και του πολιτισμού αλλά τις ιδιοποιείται, τις διαστρέφει και τελικά τις στρέφει ενάντια στη σύγχρονη εργατική  τάξη, τη νεολαία και τα φτωχά μεσαία στρώματα. Οι νέες και συνεχώς εξελισσόμενες παραγωγικές δυνάμεις, οι οξυμένες αντιθέσεις και αντιφάσεις τους με τις καπιταλιστικές παραγωγικές σχέσεις, οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, παράλληλα με τις μεγάλες δυσκολίες, εμπεριέχουν και εκφράζουν ταυτόχρονα τις σύγχρονες δυνατότητες  για μια βαθιά πολιτική και πολιτιστική επανάσταση στην εργασία, στη γενικότερη οργάνωση της ζωής του εργάτη-δημιουργού. Μπορούν να τροφοδοτήσουν μεγάλες κοινωνικές αναμετρήσεις, ώστε το εξαιρετικά επίκαιρο δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα»  να αποκτά υλική υπόσταση, να γίνεται υπόθεση των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων.

5. Στην Ελλάδα, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα βίωσαν και βιώνουν πολύ βαθύτερα την καπιταλιστική κρίση, την αντεργατική και αντιδημοκρατική επιθετικότητα του κεφαλαίου, τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τις πολεμικές προετοιμασίες.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όχι μόνον δεν προωθεί την «έξοδο», αλλά εμπέδωσε τα μνημόνια, υποτάχθηκε πλήρως στην ΕΕ και το ΔΝΤ, βαθαίνοντας την εκμετάλλευση και την κερδοφορία ειδικά των πολυεθνικών μονοπωλίων, ενώ πρόσθεσε και μια νέα αμερικανοκρατία. Προωθεί τις επιδιώξεις της ελληνικής ολιγαρχίας στα Βαλκάνια, η οποία, υπό την σκέπη των ΗΠΑ, επιχειρεί να ανακτήσει κάποιες θέσεις, όπως δείχνει η Συμφωνία των Πρεσπών. Η Συμφωνία αυτή δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει οι εθνικισμοί των βαλκανικών αστικών τάξεων, κυρίως γιατί είναι ενταγμένη στους ευρύτερους νατοϊκούς και ευρωενωσιακούς σχεδιασμούς, παρά ορισμένα θετικά σημεία της.

6. Την ίδια στιγμή, ο τουρκικός καπιταλισμός είναι πιο ισχυρός, σήμερα. Διεκδικώντας ηγετικό ρόλο στην περιοχή αυξάνει την επιθετικότητά του, τις απειλές πολέμου, προβάλλει αναθεωρητικές διεκδικήσεις. Ταυτόχρονα, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός μέσω του άξονα Ισραήλ, Αιγύπτου, Κύπρου, στον οποίο συμμετέχει ενεργά ο ελληνικός καπιταλισμός, εντείνει την παρέμβασή του στην Αν. Μεσόγειο για τον έλεγχο ειδικά των πηγών και μεταφορών ενέργειας. Σε αυτό το τοπίο δημιουργούνται σοβαροί κίνδυνοι για την έναρξη πολεμικών αναμετρήσεων, στην περιοχή μας.

7. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, αναπτύσσεται και στην Ελλάδα το ακροδεξιό ρεύμα, αλλά και ο νεοφασισμός, όπως έδειξαν και οι καταλήψεις στα σχολεία. Η ΝΔ επιχειρεί να ενσωματώσει τον εθνικισμό. Έτσι, όχι μόνον επεκτείνει την επίδραση των ιδεών της Ακροδεξιάς, αλλά διευκολύνει την ανάδυση ενός ρεύματος στην ελληνική κοινωνία και μάλιστα στα λαϊκά στρώματα, το οποίο συμπυκνώνει και εκφράζει όλα τα αντιδραστικά ιδεολογήματα που συγκροτούν το φασιστικό λόγο: «νόμος και τάξη», ακραίος εθνικισμός, ρατσισμός, περιφρόνηση στους «αδύναμους» ή τους «διαφορετικούς», σεξισμός, θρησκοληψία, περιφρόνηση της παιδείας και του μορφωτικού αγαθού κ.α.

8. Σε αυτή την αντιφατική κατάσταση, αναπτύχθηκαν και θα αναπτύσσονται ημιαυθόρμητοι εργατικοί, κοινωνικοί και λαϊκοί αγώνες αντίστασης, όπως δείχνει και ο αγώνας των «κίτρινων γιλέκων» στη Γαλλία.

Μέσα σε αυτούς τους κοινωνικούς αγώνες θα γεννηθούν τα σπέρματα από το μέλλον που θα συναντήσουν τις καλύτερες επαναστατικές παραδόσεις και κατακτήσεις του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. Όμως,  το παρελθόν της ήττας βαραίνει ακόμη πάνω στο παρόν. Βαραίνει η στρατηγική κρίση του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος από τις καταρρεύσεις και ανατροπές της σοσιαλιστικής απόπειρας του προηγούμενου αιώνα. Βαραίνουν δεκαετίες ρεφορμιστικής και συστημικής πολιτικής στην Αριστερά, μαζί με το σεχταρισμό και τον αριστερισμό. Σε όλα αυτά προστέθηκε και η ήττα των μεγάλων αντιμνημονιακών αγώνων, τους οποίους η αδυναμία και ανεπάρκεια της Αριστεράς, ειδικά της κομμουνιστικής, απέτυχε να αξιοποιήσει.

9. Οι σημερινές εργατικές και λαϊκές αντιστάσεις είναι ακόμη κατακερματισμένες, ανεπαρκείς και χωρίς σαφή προοπτική, διότι, πέρα από τις αντικειμενικές δυσκολίες, καθορίζονται από την έλλειψη επαναστατικού προγράμματος και προσανατολισμού. Η αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης είναι επείγουσα και δεν αφορά αποκλειστικά κάποιον πολιτικό φορέα ή κάποιους «ειδικούς». Πρόκειται για μια διαδικασία που πρέπει να εξελιχθεί μέσα στην ανάπτυξη της δράσης, ανοιχτά μέσα στην εργατική τάξη και το λαό. Εκεί θα δώσει καθένας την συνεισφορά του.

10. Οι ηγεσίες και η πολιτική του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΛΑΕ, για διαφορετικούς λόγους και παρά την προσφορά και τους αγώνες τους, δεν ανταποκρίνονται σε αυτό το καθήκον, αποδείχτηκαν ανεπαρκείς στις πρόσφατες αναμετρήσεις. Αδυνατούν να συλλάβουν τη νέα κατάσταση. Συνεχίζουν χωρίς ουσιαστική αυτοκριτική της πορείας τους. Γενικά, στην Αριστερά κυριαρχεί ο σεχταρισμός μαζί με τον οπορτουνισμό, σε ορισμένες περιπτώσεις, ο αρχηγισμός και ο κοινοβουλευτισμός. Αναπτύσσεται ένας ενδοαριστερός «εμφύλιος» που φτάνει μέχρι και σε φαινόμενα βίας.

Από την άλλη, ο αναρχικός και αντιεξιουσιαστικός χώρος, παρά τη συμμετοχή τμημάτων του σε συνδικαλιστικούς και αντικατασταλτικούς αγώνες, δεν μπορεί συνολικά να ξεφύγει από την υποτίμηση της πολιτικής, προγραμματικής και οργανωτικής συγκρότησης και σε όψεις του, από το φετιχισμό της βίας και μία μηδενιστική αντικοινωνική στάση.

Για την αντιστροφή και υπέρβαση της κατάστασης

11. Είναι αναγκαίο ένα αποφασιστικό και μαχητικό βήμα αντιστροφής και υπέρβασης. Είναι η ώρα για μια νέα συσπείρωση δυνάμεων που θα συμβάλει στην προγραμματική ανασύνθεση της κομμουνιστικής και επαναστατικής Αριστεράς. Που θα προωθεί ως στρατηγική, τη ρήξη και την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού. Με μαχόμενη κριτική αποτίμηση για την ιστορική πορεία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, χωρίς να ισοπεδώνεται η προσφορά του. Με στόχο να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό κόμμα αντάξιο της εποχής μας με βασικό καθήκον την ανασυγκρότηση του διεκδικητικού κινήματος και της Αριστεράς, ώστε να ανακοπεί η πορεία διάλυσης. Για να ανοίξει η συζήτηση για την επόμενη μέρα, μπροστά στους υπάρχοντες αριστερούς φορείς, ώστε να τεθούν και να τεθούμε όλοι προ των ευθυνών μας.

12. Η συσπείρωση των κομμουνιστικών δυνάμεων είναι αναγκαίος αλλά όχι επαρκής όρος για την αντιστροφή της κατάστασης. Το γεγονός ότι οι πρωτοπόρες δυνάμεις οφείλουν να προωθούν τη στρατηγική τους, δεν σημαίνει ότι παραιτούνται από τα μέτωπα, από άξονες συσπείρωσης και κοινής δράσης με ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις για τα προβλήματα που ταλανίζουν σήμερα το λαό και τη χώρα.

Γι’ αυτό απαιτείται μια πορεία δημιουργίας ενός σύγχρονου εργατικού και λαϊκού, κοινωνικοπολιτικού μετώπου, που θα υπερασπίζεται τις κατακτήσεις και θα διεκδικεί τα σύγχρονα δικαιώματα των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας, προωθώντας τη ρήξη και ανατροπή της επίθεσης του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού και του φασισμού. Σε αυτό το μέτωπο, οι πρωτοπόρες δυνάμεις οφείλουν να συνδέουν τον αντιιμπεριαλιστικό και δημοκρατικό αγώνα με το ταξικό και αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο του, όπως και αντίστροφα, να συμβάλουν έτσι ώστε ο αντικαπιταλιστικός αγώνας να εκφράζεται με τις σύγχρονες αντιιμπεριαλιστικές και δημοκρατικές αιχμές του.

Ένα τέτοιο μέτωπο δεν έρχεται σε σύγκρουση, αντίθετα, ενισχύει τις προσπάθειες για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, τροφοδοτεί την επαναστατική προοπτική.

Ταυτόχρονα, ένα τέτοιο μέτωπο δεν μπορεί να είναι μόνον κοινωνικό. Είναι αναγκαία μια πολιτική συμμαχία των ανατρεπτικών αριστερών δυνάμεων. Που θα συσπειρώσει δυνάμεις ενάντια στο διπολισμό γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, αλλά και ενάντια στην Ακροδεξιά και το νεοφασισμό. Που θα δώσει νέα πνοή στο μαζικό κίνημα, θα συμβάλει σε νίκες και κατακτήσεις τι οποίες τόσο ανάγκη έχει ο λαός και η νεολαία.

13. Ένα τέτοιο μέτωπο χρειάζεται ένα πρόγραμμα πάλης με βάση τους παρακάτω βασικούς άξονες:

– Κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων, ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και λαϊκό εισόδημα, με σταθερές εργασιακές σχέσεις και μείωση του χρόνου εργασίας, προοδευτική φορολογία και προστασία της λαϊκής κατοικίας.

– Παύση πληρωμών, διαγραφή του δημόσιου χρέους, διαγραφή – ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους των λαϊκών στρωμάτων.

– Εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων με δημοκρατικό, εργατικό και κοινωνικό έλεγχο.

– Έξοδος από ευρώ και Ευρωπαϊκή Ένωση, λαϊκή κυριαρχία στη νομισματική πολιτική και σε όλους τους τομείς, στην οικονομία, την πρόνοια, την άμυνα, τη δημόσια περιουσία.

– Ειρήνη και ισότιμη συνεργασία των λαών σε Βαλκάνια, Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο. Έξοδος από το ΝΑΤΟ, έξω οι βάσεις. Όχι στη νατοϊκή Συμφωνία των Πρεσπών και στον άξονα με ΗΠΑ, Ισραήλ, Αίγυπτο.

– Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των εργατικών λαϊκών ελευθεριών, αποφασιστική αντιφασιστική πάλη.

– Δημόσια και δωρεάν υγεία, παιδεία και ασφάλιση για όλους.

– Υπεράσπιση των μικρομεσαίων στρωμάτων και της μικρομεσαίας αγροτιάς.

  • Στήριξη των δικαιωμάτων των νέων εργαζόμενων, των φοιτητών και μαθητών, των γυναικών και όλων των καταπιεζόμενων ομάδων.
  • Υπεράσπιση των προσφύγων και των μεταναστών.
  • Προστασία του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος από την καταστροφή χάριν του κέρδους.

Στο μαζικό κίνημα

14. Τόσο οι πρωτοπόρες πολιτικές δυνάμεις, όσο και το μέτωπο, δοκιμάζονται, κρίνονται και υπηρετούν το μαζικό κίνημα.

Από αυτή τη σκοπιά, για να αναπτυχθούν μαζικοί, νικηφόροι εργατικοί αγώνες, είναι αναγκαίο να εξοπλιστεί το ταξικό συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα με ένα σύγχρονο πρόγραμμα διεκδικήσεων για το μισθό, το χρόνο και τις σχέσεις εργασίας, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη δημοκρατία στους χώρους εργασίας κ.α. Χρειάζεται μετωπική συσπείρωση των αγωνιζόμενων, ταξικών δυνάμεων  για μια μαζική, ενωτική και ανεξάρτητη εργατική ταξική κίνηση που θα συμβάλει σε πλατιά αγωνιστικά σχήματα στους κλάδους και τις επιχειρήσεις. Θα συμβάλει στην ενότητα των διάσπαρτων δυνάμεων σε ένα αγωνιστικό ταξικό δίκτυο ανυπότακτων συνδικάτων, το οποίο θα υπερβαίνει τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και θα αντιπαλεύει το ρεφορμισμό, χωρίς αποχωρήσεις και περιχαρακώσεις από την πλατιά βάση του υπάρχοντος συνδικαλιστικού κινήματος.

15. Απέναντι στην ανάπτυξη των πολεμικών κινδύνων και του εθνικισμού χρειάζεται η ενωτική πάλη ενάντια στην σύγχρονη αμερικανοκρατία, τον ευρωατλαντικό άξονα και την κυβερνητική πολιτική, χωρίς υποκλίσεις σε άλλους ιμπεριαλισμούς. Η πάλη αυτή θα είναι αποτελεσματική εάν εμπνέεται από τον ευρύτερο αγώνα για εθνική ανεξαρτησία με σαφή αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό, για λαϊκή κυριαρχία με εργατική ηγεμονία και για ισότιμη διεθνιστική συνεργασία των λαών. Σε αυτή την πάλη, οι πρωτοπόρες δυνάμεις οφείλουν να συνδέουν τον πατριωτισμό με τον ταξικό διεθνισμό και αντίστροφα, ενάντια και στον αστικό κοσμοπολιτισμό και στον αστικό εθνικισμό.

Σε αυτή την κατεύθυνση συμβάλλει ο Πανελλαδικός Αντιπολεμικός Κινηματικός Συντονισμός ενώ, ταυτόχρονα, χρειάζεται η κοινή δράση όλων των αντιπολεμικών συλλογικοτήτων και η δημιουργία ενός ενωτικού μαζικού κινήματος για την προάσπιση της ειρήνης.

16. Απαιτείται η μετωπική προάσπιση και ανάπτυξη των δημοκρατικών, συλλογικών και ατομικών ελευθεριών, από την ακροδεξιά επιθετικότητα και τη φασιστική απειλή, από τη μόνιμη αντιδημοκρατική «εκτροπή» με κοινοβουλευτικό μανδύα. Για αυτό χρειάζεται η κοινή μετωπική δράση όλων των αντίστοιχων δημοκρατικών και αντιφασιστικών συλλογικοτήτων, η αποφασιστική απομόνωση του νεοφασισμού από το μαζικό κίνημα και η δημιουργία μιας πλατιάς δημοκρατικής αντιφασιστικής κίνησης μετωπικού χαρακτήρα.

17. Από τις βασικές προτεραιότητες είναι η συμβολή στην ανάπτυξη του κινήματος της νεολαίας, η οποία δέχεται μεγάλες επιθέσεις στην εργασία αλλά και στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, στο στρατό και στον πολιτισμό. Είναι εμφανής η ανάγκη για μία μετωπική κοινωνική και πολιτική πρωτοβουλία νεολαίας που να επιχειρεί να αναμετρηθεί με το σύνολο των πεδίων του νεολαιίστικου κινήματος.

Στις πολιτικές και εκλογικές μάχες

18. Οι σημερινές συνθήκες, οι κίνδυνοι, η κατάσταση στο κίνημα, αλλά και οι νέες δυνατότητες, έχουν ανάγκη από την κοινή δράση, αλλά και την πολιτική συνεργασία όλων των αριστερών και κινηματικών δυνάμεων, πρώτα από όλα στο μαζικό κίνημα αλλά, όπου είναι δυνατόν, και στις εκλογικές μάχες. Με ένα αριστερό ριζοσπαστικό πρόγραμμα πάλης, με ισότιμη συλλογική έκφραση και με τις νεότερες γενιές μπροστά. Σήμερα, απαιτείται η δημιουργία και ενίσχυση ενός μαζικού ενωτικού ρεύματος για:
– Μετωπικά δημοτικά και περιφερειακά σχήματα και λαϊκά μαχητικά ψηφοδέλτια, για την ανάπτυξη αγώνων στις πόλεις, για την επίδραση στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια, με τη συνεργασία των αριστερών δυνάμεων πριν, αλλά και μετά τις εκλογές.
– Μια μαχητική μαζική και εκλογική κίνηση υπέρ της εξόδου από ευρώ και ΕΕ, με αριστερή, ανεξαρτησιακή και διεθνιστική κατεύθυνση, ενάντια τόσο στο νεοφιλελεύθερο φιλο-ΕΕ όσο και στο ακροδεξιό «ευρωσκεπτικιστικό» μέτωπο.
– Μια αντίστοιχη ενωτική και αριστερή ανατρεπτική κατεύθυνση, σε περίπτωση πρόωρων εθνικών εκλογών.

19. Αντιλαμβανόμαστε τα καθήκοντα που απορρέουν από αυτές τις στοχεύσεις και τις αντίστοιχες διαδικασίες οικοδόμησής τους, σε συνδυασμό με τα καθήκοντα που αναδεικνύονται από τη σημερινή περίοδο. Οι υπογράφοντες έχουμε το δικό μας μερίδιο ευθυνών για τη σημερινή κατάσταση της κομμουνιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Παρά τις προγραμματικές μας διαφορές, ενώνουμε ισότιμα τις δυνάμεις μας σε έναν ανοιχτό συντονισμό δράσης και διαλόγου κομμουνιστικών δυνάμεων με στόχο πρωτίστως την ανασύνθεση του κομμουνιστικού προγράμματος. Που θα συμβάλει στην ανασυγκρότηση και συσπείρωση της ριζοσπαστικής Αριστεράς καθώς και στην αναγέννηση του μαζικού κινήματος στη χώρα μας.

20. Η πορεία αυτή είναι μακριά και δύσκολη. Αλλά κάθε πορεία ξεκινά με ένα μικρό βήμα προς τα μπρος.

 

Αθήνα, 18 Ιανουαρίου 2019

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ

ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ Γ. ΚΟΡΔΑΤΟΣ

Ευρωατλαντικός διπολισμός χωρίς βαρίδια: για την αποχώρηση Καμμένου από την κυβέρνηση

Η αποχώρηση (μερικών εκ) των ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση και η ψήφος εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση Τσίπρα αποτελούν μια προαναγγελθείσα εδώ και καιρό εξέλιξη που σηματοδοτεί τη μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού στη «μεταμνημονιακή» Ελλάδα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στρέφεται ανοικτά στο νεοφιλελεύθερο εκσυγχρονιστικό ακραίο κέντρο, αφήνοντας πίσω λαϊκιστικά και πατριδοκάπηλα βαρίδια. Θα μπορεί πλέον να εκφράσει ανοικτά και χωρίς εμπόδια τις προσδοκίες της ελληνικής άρχουσας τάξης και του ιμπεριαλισμού.

Ο Τσίπρας αναδεικνύεται στον αγαπημένο άνθρωπο των δυναμικών κέντρων σε όλα τα επίπεδα. Η ολοφάνερη στήριξη της Μέρκελ με αφορμή το Μακεδονικό, σημαίνει ταυτόχρονα πολλαπλή στήριξη της ευρωπαϊκής ηγεσίας σε όλες τις κρίσιμες και στρατηγικές κατευθύνσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ: Ευθυγράμμιση με διακυβέρνηση Τραμπ, ένταξη στον αντιδραστικό άξονα ΗΠΑ – Ισραήλ, δέσμευση της Ελλάδας επί δεκαετίες σε σκληρό «μεταμνημονιακό» αλλά στην ουσία μνημονιακό πρόγραμμα, επίλυση παλιών εθνικιστικών διαφορών στα Βαλκάνια σε όφελος της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης και του ΝΑΤΟ, εξασφάλιση κοινωνικής νηνεμίας. Όλα αυτά δεν θα υπήρχαν χωρίς τον Τσίπρα. Το γεγονός αυτό του το αναγνωρίζουν οι χθεσινοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ ανά την Ευρώπη και τον κόσμο και για αυτό ακριβώς (και όχι μόνο για τις Πρέσπες) τον «ευγνωμονούν», όπως ανέφερε η Μέρκελ.

Η κίνηση προς τα μπρος του Τσίπρα, σηματοδοτεί ακόμα την αδήριτη -για τον αμερικανικό και ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό- ανάγκη να περάσει και να εφαρμοστεί η συμφωνία των Πρεσπών. Να ανοίξει δηλαδή διάπλατα και χωρίς αστερίσκους ο δρόμος για την ολοκληρωτική εμπέδωση του ΝΑΤΟ στη Βαλκανική, την ακόμα στενότερη περικύκλωση της Ρωσίας, την αύξηση της πίεσης στη Σερβική παραφωνία. Αποτελεί βροντερή δήλωση του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν θα διστάσει προ ουδενός προκειμένου να αναδειχθεί στη βασική και αποτελεσματικότερη μέχρι σήμερα πολιτική δύναμη σε όφελος του ξένου παράγοντα.

Οι ΑΝΕΛ επιδιώκουν με τη θεατρική τους έξοδο την κοινοβουλευτική τους επιβίωση, πράγμα όμως εξαιρετικά δύσκολο. Αφενός ο Τσίπρας τους διαλύει ως κόμμα αφαιρώντας τους τη μισή και πλέον κοινοβουλευτική ομάδα, αφετέρου – και σημαντικότερο – η μεταμνημονιακή πραγματικότητα δεν έχει ανάγκη καμμιά πατριδοκάπηλη ρητορεία στο πλάι ενός εκσυγχρονισμένου, ευρωπαϊκής κοπής νεοφιλελευθερισμού. Δίπλα στη γενικευμένη αναξιοπιστία του Καμμένου βαραίνει η νέα φάση των πολιτικών εξελίξεων και η ανάγκη συγκρότησης δύο καθαρών πόλων κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς που θα εναλλάσσονται ομαλά, εφαρμόζοντας όμοια πολιτική. Σε αυτή τη νέα περίοδο οι ΑΝΕΛ δεν χρειάζονται πλέον.

Η παροχή ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση Τσίπρα, είναι μάλλον δεδομένη, αν και στην πολιτική υπάρχουν πάντα εκπλήξεις. Δύο μέρες μετά την επίσκεψη και την έγκριση/επιβράβευση του ΣΥΡΙΖΑ από τη Μέρκελ, η προσφυγή στην ανανέωση της κοινοβουλευτικής εμπιστοσύνης είναι δείγμα ανάκτησης της πρωτοβουλίας των κινήσεων στο αστικό στρατόπεδο, και όχι αδυναμίας. Ενόψει μάλιστα της ψηφοφορίας στη Βουλή, είναι αναμενόμενο να κυριαρχήσουν τα πιο ποταπά προσωπικά και οικονομικά κίνητρα, ειδικά μάλιστα από αυτό το πολιτικό και κοινοβουλευτικό προσωπικό και την ιδιαίτερη ποιότητα που το διακρίνει. Είναι επίσης αναμενόμενο ο ξένος παράγοντας και ειδικά η πρεσβεία των ΗΠΑ να έχει αυξημένο ρόλο και λόγο τα επόμενα εικοσιτετράωρα καθώς θα θέλει να στηρίξει τον εκλεκτό της.

Ουδείς επιδιώκει αυτή τη στιγμή την καταψήφιση της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα είναι ίσως ο μοναδικός λιγότερο χαμένος αν η κυβέρνηση Τσίπρα δεν πάρει ψήφο εμπιστοσύνης. Σε μία τέτοια περίπτωση θα παραδώσει στον Μητσοτάκη το Μακεδονικό και θα υπερασπιστεί την πολιτική ασφυκτικής πρόσδεσης στο άρμα των ΗΠΑ. Αντίθετα, ο Μητσοτάκης παραλαμβάνοντας την καυτή πατάτα της συμφωνίας των Πρεσπών, θα υποχρεωθεί σε μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα καθώς αυτή θα είναι η επιθυμία και διαταγή ΗΠΑ και ΕΕ. Ανάληψη τώρα της πρωθυπουργίας από τον Μητσοτάκη συνιστά τεράστιο πρόβλημα για τη ΝΔ. Οι ενδιάμεσες δυνάμεις (ΚΙΝΑΛ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων) έχουν κάθε συμφέρον να κερδίσουν πολιτικό χρόνο και παράταση παραμονής σε υψηλά αμοιβόμενες καρέκλες, καθώς θα συμπιεστούν ακόμη περισσότερο από το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ. Με δύο λόγια, όλοι – αν και δεν μπορούν να το πουν ανοικτά – είναι υπέρ της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση.

Ανανέωση της εμπιστοσύνης της Βουλής σημαίνει μια νέα προσπάθεια στήριξης των δανειστών -και ειδικά της ηγεσίας της ΕΕ- προς τον Τσίπρα, με διάφορα ανταλλάγματα και δωράκια που θα στηρίζουν τον μύθο της διαφορετικότητας ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ. Η δήλωση Τσίπρα ότι πάει για τους 151 θετικές ψήφους ώστε να περάσει μια σειρά από «φιλολαϊκά» νομοσχέδια για τον κατώτατο μισθό, την προστασία της πρώτης κατοικίας, την αποκατάσταση των παλαιότερων αδικιών, καθώς και η ίδια η συνταγματική αναθεώρηση, σηματοδοτούν την φιλοδοξία ΣΥΡΙΖΑ να δώσει με φιλοδοξίες τη μάχη των εκλογών και αν χάσει, να χάσει με τέτοια διαφορά που να του επιτρέπουν να ανακάμψει με αφορμή τις Προεδρικές εκλογές του 2020.

Η πανταχόθεν στήριξη Τσίπρα στο Μακεδονικό και όχι μόνο δημιουργεί δυσχέρειες στη ΝΔ, καθώς μπορεί να τρώει από την φυσιολογική φθορά μιας κυβέρνησης που έβγαλε δύσκολο έργο, αλλά εμφανίζεται διπρόσωπη και αναξιόπιστη απέναντι στα φυσικά και ιστορικά της στηρίγματα (ΗΠΑ, αγορές, άρχουσα τάξη). Ειδικά η επιθετική κίνηση Τσίπρα να αναζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης δύο μέρες μετά την συνάντησή του με τη Μέρκελ δείχνει ότι έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και ότι επιχειρεί να ορίσει την αστική ατζέντα με τη σύμφωνη γνώμη των επικυρίαρχων της χώρας.

Ο κόσμος που ζει στην πραγματική κοινωνία και στην πραγματική οικονομία δεν δίνει καμιά ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Τσίπρα. Ωστόσο η παθητική στάση δεν αλλάζει, καθώς μάλιστα ο διπολισμός ενισχύεται και στήνεται το σκηνικό για ένταση ενός καβγά χωρίς πραγματική ουσία και νόημα. Οι πολιτικές ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι όμοιες, βρίσκονται στο ίδιο πλαίσιο, υπηρετούν με διαφορετικές ταχύτητες και προσωπεία τον ίδιο στόχο. Τα λαϊκά συμφέρονται βρίσκονται στην εντελώς αντίπαλη όχθη από την όχθη στην οποία κοκορομαχούν Τσίπρας και Μητσοτάκης.