Σάρα Βάγκενκνεχτ

Απέναντι στη Μέρκελ | Μια συνέντευξη με τη Σάρα Βάγκενκνεχτ.

Συνέντευξη στον Bhaskar Sunkara, η αγγλική μετάφραση έγινε από τον Adam Baltner.

Μιλάμε με την βουλευτή της Αριστεράς Σάρα Βάγκενκνεχτ για την αμφιλεγόμενη πρωτοβουλία της για το κίνημα «Ξεσηκωθείτε» και το μέλλον της γερμανικής αριστεράς.

Η Σάρα Βάγκενκνεχτ είναι συνηθισμένη στις αντιπαραθέσεις. Ξεκινώντας την πολιτική καριέρα της στην χαοτική περίοδο που ακολούθησε τη γερμανική επανένωση το 1990, στα είκοσι της εντάχθηκε στο Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (PDS) και υπήρξε για αρκετά χρόνια σημαίνον μέλος της κομμουνιστικής του τάσης.

Το 2009 μετακόμισε από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο στο γερμανικό κοινοβούλιο, λίγο καιρό αφ’ ότου το PDS ενώθηκε με μια αριστερή διάσπαση των Σοσιαλδημοκρατών σχηματίζοντας την Αριστερά, ενώ υπηρετεί ως συμπροεδρεύουσα της κοινοβουλευτικής ομάδας της Αριστεράς από το 2010. Αν και έχει κατηγορηθεί ότι ενισχύει την πόλωση τόσο στο κόμμα της όσο και στην ευρύτερη αριστερά, σε εθνικό επίπεδο παραμένει η πιο αναγνωρίσιμη δημόσια φιγούρα του κόμματος και η πιο δημοφιλής πολιτικός, με το ένα τέταρτο των Γερμανών ψηφοφόρων να δηλώνει ότι θα ψήφιζε ένα εκλογικό ψηφοδέλτιο με επικεφαλής τη Βάγκενκνεχτ. Η θέση της ως συμπροεδρεύουσα της κοινοβουλευτικής ομάδας και οι συχνές εμφανίσεις της στα μέσα ενημέρωσης την έχουν αναδείξει στη σημαντικότερη πολιτικό της γερμανικής αριστεράς.

Από το 2016 και έπειτα ξεσήκωσε νέες αντιδράσεις, ασκώντας κριτική στη θέση της Άνγκελα Μέρκελ για την προσφυγική της πολιτική. Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι απέτυχε να κινητοποιήσει τις αναγκαίες ενισχύσεις και υποδομές ώστε να αποφευχθεί η υπέρμετρη επιβάρυνση των τοπικών κυβερνήσεων και της αγοράς εργασίας από την προσφυγική κρίση, οδηγώντας έτσι σε μια κλιμάκωση της κοινωνικής έντασης σε μια ήδη πολωμένη κοινωνία. Η δήλωσή της αυτή προκάλεσε έντονες αντιδράσεις τόσο εντός του κόμματός της όσο και στο ευρύτερο πολιτικό φάσμα, με πολλούς να την κατηγορούν ότι συναινεί με την άκρα δεξιά στο πλαίσιο μια συνολικότερης στρατηγικής επαναπροσέγγισης των ψηφοφόρων της εργατικής τάξης που έχουν μετακινηθεί προς την ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AFD).

Τον περασμένο χρόνο τόσο η Βάγκενκνεχτ όσο και ο σύντροφός της και πολιτικός της σύμμαχος Όσκαρ Λαφοντέν άνοιξαν μια δημόσια συζήτηση για την ανάγκη ενός πλατιού, αριστερού-λαϊκιστικού σχηματισμού που να ανακόψει την άνοδο της άκρας δεξιάς και να συνενώσει μια κεντροαριστερή πλειοψηφία της γερμανικής πολιτικής, ικανή να αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων στην βουλή. Ο νέος σχηματισμός που ονομάζεται «Aufstehen» (Ξεσηκωθείτε) δημιούργησε τη διαδικτυακή του πλατφόρμα στις αρχές Αυγούστου και έκανε την πρώτη του δημόσια εμφάνιση με μια συνέντευξη τύπου στο Βερολίνο στις 4 Σεπτεμβρίου. Στους βασικούς υποστηρικτές του, πέρα από τη Βάγκενκνεχτ, συμπεριλαμβάνονται πολλά μέλη της αριστερής πτέρυγας των Σοσιαλδημοκρατών, ο κοινωνιολόγος Βόλφγκανγκ Στρεκ και μια σειρά προσωπικότητες από τον τύπο και τον πολιτισμό. Από τότε πάνω από 150.000 άνθρωποι έχουν υπογράψει για να συμμετάσχουν στο νέο «κίνημα», αν και το πρόγραμμά του είναι ακόμα προς διαπραγμάτευση.

Το «Ξεσηκωθείτε» είναι ένα στοίχημα παρόμοιο κατά κάποιο τρόπο με την «Ανυπότακτη Γαλλία» του Ζαν Λυκ Μελανσόν. Στοχεύει να ανακόψει την ανάπτυξη του ακροδεξιού λαϊκισμού αλλά και να προσεγγίσει αποξενωμένους ψηφοφόρους υπερβαίνοντας τις υπάρχουσες οργανώσεις της Αριστεράς, πιθανά διαλύοντας θεσμούς που χρειάστηκε γενιές για να εδραιωθούν. Και οι δύο πρωτοβουλίες θέτουν ερωτήματα σχετικά με το μέλλον του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, την φύση του αριστερού λαϊκισμού, και πως να προσεγγίσει κανείς ανθρώπους που έχουν πέσει στα χέρια της δεξιάς χωρίς ταυτόχρονα να εγκαταλείψει τον πυρήνα των διεθνιστικών αρχών της αριστεράς.

Ο εκδότης του Jacobin, Bhaskar Sunkara, βρέθηκε στη Γερμανία τον Σεπτέμβριο για την προώθηση του νέου συλλογικού τόμου στη γερμανική γλώσσα με τίτλο «Jacobin: Die Anthologie». Βρέθηκε με την Βάγκενκνεχτ για να ακούσει και τη δίκη της οπτική σχετικά με το κίνημα «Ξεσηκωθείτε» και τις σχετικές αντιδράσεις.

Για το πως πάρθηκε η απόφαση για τη σύσταση του «Ξεσηκωθείτε»…

Σημείο εκκίνησης για το «Ξεσηκωθείτε» αποτέλεσε ο σχηματισμός ενός ακόμα μεγάλου συνασπισμού μεταξύ της κεντροδεξιάς Χριστιανικής Δημοκρατικής Ένωσης (CDU) και του κεντροαριστερού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) μετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2017. Αυτό σήμαινε τότε την συνέχιση ακριβώς των ίδιων πολιτικών που είχαμε να αντιμετωπίσουμε τα τελευταία χρόνια – πολιτικές που υποβάλλουν τον λαό σε πολύ υψηλά επίπεδα κοινωνικής ανασφάλειας, που οδηγούν στη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια λίγων και που διασπούν την κοινωνία.

Γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι η δημοκρατία μας δεν λειτουργεί πλέον. Το βιομηχανικό λόμπι και οι πλούσιοι ασκούν πολύ μεγαλύτερη επιρροή από τους απλούς πολίτες και αυτή τη στιγμή στη Γερμανία η πολιτική δεξιά είναι το μόνο κομμάτι που επωφελείται από αυτήν την κατάσταση. Η Εναλλακτική για τη Γερμανία (ΑFD) – ένα κόμμα που διαδηλώνει στο δρόμο χέρι-χέρι με τους νεοναζί – έχει αναδειχθεί σε ηγέτη της αντιπολίτευσης.

Σε αυτό λοιπόν το σημείο είπα ότι πρέπει να ξεκινήσουμε κάτι καινούργιο, ότι χρειαζόμαστε ένα νέο κίνημα που να επαναδραστηριοποιήσει όλον εκείνο τον κόσμο που δεν αισθάνεται να εκπροσωπείται από τα υπάρχοντα κόμματα και που να πιέσει για κοινωνικά δικαιότερη πολιτική.

Για τα πρότυπα του «Ξεσηκωθείτε»…

Λοιπόν οι συνθήκες διαφέρουν από χώρα σε χώρα αλλά φυσικά και παρακολουθούμε τι κάνει το PODEMOS και κυρίως τι συμβαίνει στη Γαλλία. Η Ανυπότακτη Γαλλία είναι ένα ακόμα κίνημα που λειτουργεί εκτός των παραδοσιακών κομματικών δομών. Και παρ’ όλα αυτά ο ηγέτης του, Ζαν Λυκ Μελανσόν, έλαβε περίπου 20% των ψήφων στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2017.

Έχουμε επίσης μια στενή σχέση με το Momentum, μια εξωκοινοβουλευτική καμπάνια πίσω από την τεράστια μεταστροφή του Εργατικού Κόμματους στο Ηνωμένο Βασίλειο και την εκλογή του Τζέρεμι Κόρμπιν στην ηγεσία του κόμματος. Είμαστε σε επαφή μαζί τους και καταμετρούμε ακόμα και μερικά από τα μέλη τους στις γραμμές μας – μέλη του Εργατικού Κόμματος που ζουν στη Γερμανία.

Για τους στόχους του «Ξεσηκωθείτε»…

Σίγουρα θέλουμε να ανακόψουμε την συνεχώς αυξανόμενη ανισότητα. Θέλουμε να σταματήσουμε την επέκταση του τομέα χαμηλών μισθών και τελικά να τον καταργήσουμε εντελώς.

Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και άλλες χώρες με ιδιαίτερα απορυθμισμένες αγορές εργασίας που χαρακτηρίζονται από εξπρές προσλήψεις και απολύσεις, η ύπαρξη αυτού του τομέα είναι σχετικά νέα στη Γερμανία. Ιστορικά μιλώντας οι ισχυρά ρυθμισμένες αγορές εργασίας έχουν υπάρξει ο κανόνας εδώ, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις ήταν κυρίαρχες. Σε γενικές γραμμές ο λαός είχε σχετικά ασφαλείς θέσεις εργασίας. Αυτό έχει αλλάξει δραματικά τα τελευταία 20 χρόνια.

Με μία λέξη, θα μπορούσε να πει κανείς ότι θέλουμε κυβερνητικές ρυθμίσεις για να προστατεύσουμε τον λαό από τους εργοδότες εάν χρειαστεί, και από το κίνητρο του καθαρού κέρδους. Και φυσικά θέλουμε το κράτος ξανακάνει τα κοινωνικά αγαθά διαθέσιμα και προσβάσιμα σε όλους, είτε αυτό είναι η κατοικία, είτε η υγεία, είτε οι συντάξεις.

Είμαστε σε ένα σημείο τώρα όπου όλα ιδιωτικοποιούνται, με τιμές που αγγίζουν τα ύψη. Ακόμα και τα θεραπευτήρια και να νοσοκομεία έχουν ανοίξει στο κέρδος. Πιστεύουμε ότι οι παροχές που προσφέρουν αυτοί οι θεσμοί είναι δημόσιας ευθύνης και θα πρέπει να βρίσκονται υπό δημόσια διοίκηση.

Για τη σχέση της με την Αριστερά (Die Linke), τις επιτυχίες και της αποτυχίες της…

Η Αριστερά (Die Linke) αποτελεί χωρίς αμφιβολία μια πολύ σημαντική επιτυχία: για πρώτη φορά στην ιστορία της Γερμανίας ένα κόμμα στα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας καθιερώθηκε στο γερμανικό κοινοβούλιο, λαμβάνοντας σταθερά ποσοστά γύρω στο 10%.

Ο στόχος της Αριστεράς ήταν επίσης να αυξήσει την πίεση της στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, για να το αναγκάσει να ακολουθήσει περισσότερο σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές. Μέχρι σήμερα κάτι τέτοιο δεν το έχουμε επιτύχει που σημαίνει ότι πρέπει να πάμε μόνοι μας. Αυτό είναι και το κίνητρο πίσω από τη δημιουργία του «Ξεσηκωθείτε» – είπα στον εαυτό μου, δεν μπορούμε απλά να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτά που κάναμε μέχρι σήμερα.

Χρειαζόμαστε την Αριστερά ως κόμμα, χαίρομαι που υπάρχει, και το «Ξεσηκωθείτε» δεν θέλει να την θέσει υπό αμφισβήτηση. Αλλά μια κοινωνική αντιπολίτευση χρειάζεται να στηριχθεί από κοινωνική πίεση για να μπορέσει να ασκήσει το έργο της στο κοινοβούλιο. Είναι στην πρόθεση του «Ξεσηκωθείτε» να επεκτείνει την κοινωνική αυτή πίεση και να φτάσει πέρα από τις γραμμές στήριξης της Αριστεράς.

Για την κριτική που δέχεται το «Ξεσηκωθείτε» από αντιρατσιστικές οργανώσεις…

Έχουμε μέλη – μερικά από τα οποία προσμετρώνται στα ιδρυτικά μας – που είναι ενεργά στην δουλειά με τους πρόσφυγες και που συστρατεύτηκαν με το «Ξεσηκωθείτε» ακριβώς επειδή ένα από τα βασικά ζητήματά μας αυτή τη στιγμή είναι το να ανακόψουμε την άνοδο της ακροδεξιάς στη Γερμανία και να σταματήσουμε τον λαό από να πηγαίνει στη δεξιά από φόβο και αγανάκτηση για την κοινωνική του κατάσταση.

Αυτό που συνέβη στις ΗΠΑ, όπου κατά βάση οι εργαζόμενοι των αποβιομηχανοποιημένων περιοχών εξέλεξαν τον  Ντόναλτ Τραμπ, συμβαίνει και στη Γερμανία αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Φυσικά η Εναλλακτική για τη Γερμανία δεν πρόκειται να κερδίσει την καγκελαρία, αλλά είναι σίγουρα μια εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη. Για το λόγο αυτό πολλοί άνθρωποι που φοβούνται τη δεξιά ολίσθηση βλέπουν την προσπάθειά μας ως εξαιρετικής σημασίας.

Φυσικά αυτό περιλαμβάνει το να απαντάς και στα προβλήματα που σχετίζονται με τη μετανάστευση. Πιστεύω ήταν μια κακή στρατηγική για την Αριστερά το να προσπαθήσει να απαντήσει στα προβλήματα αυτά σαν να μην υπήρχαν ή να τα αγνοήσει, και με τον τρόπο αυτό να τα αφήσει στη δεξιά. Και υπάρχουν προβλήματα: ως αποτέλεσμα της αναποτελεσματικής πολιτικής για την κατοικία τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια φοβερή κατάσταση έντασης στην αγορά κατοικίας και οι άνθρωποι ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο για τα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα ενώ τα ενοίκια συνεχίζουν να ανεβαίνουν, ιδιαίτερα στις πιο φτωχές γειτονιές. Φυσικά αυτό θα οδηγήσει σε ενστάσεις για την έλευση περισσότερων προσφύγων, οι οποίοι θα πάνε επίσης στις φτωχότερες γειτονιές να βρουν κατοικίες.

Στην αγορά εργασίας – η οποία όπως έχω ήδη αναφέρει είναι δραματικά απορυθμισμένη – ο ανταγωνισμός στον τομέα χαμηλών μισθών εντείνεται. Οι πρόσφυγες χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για να πιέσουν τους μισθούς προς τα κάτω, το οποίο με τη σειρά του τροφοδοτεί αντιπροσφυγικά συναισθήματα. Πρέπει να κάνουμε ξεκάθαρο ποιος ευθύνεται για τα προβλήματα αυτά – φυσικά όχι οι πρόσφυγες. Αλλά πρέπει να μιλήσουμε για αυτά τα προβλήματα, ακόμα και αν για μερικούς είναι δύσκολα.

Για την κριτική περί εθνικισμού και για τον εθνικισμό γενικότερα…

Θεωρώ τον εθνικισμό ασύμβατο με την πολιτική της αριστεράς. Για μένα, ο εθνικισμός σημαίνει το να θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο από κάποιον άλλο με βάση την προέλευση του – την εθνικότητά του – και να υποτιμάς άλλα έθνη και κουλτούρες, το να τους βλέπεις ως κατώτερους. Αυτό, για μένα, είναι ο εθνικισμός, απορρίπτω θεμελιωδώς αυτόν τον τρόπο σκέψης και δεν θα αποδεχόμουν υπό καμία συνθήκη να τον υποθάλψω.

Είναι όμως τελείως διαφορετικό το να απαιτείς από το κράτος, έτσι όπως υπάρχει σήμερα, να επιστρέψει στην άσκηση της ρυθμιστικής του εξουσίας. Και είναι ξεκάθαρο για μένα ότι αυτός ο παγκοσμιοποιημένος κόσμος του καπιταλισμού χωρίς σύνορα – του εντατικοποιημένου, ασυγκράτητου  καπιταλισμού – είναι πάνω από όλα ένας κόσμος που ωφελεί τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν δημοκρατικοί θεσμοί που να λειτουργούν σε παγκόσμιο επίπεδο. Έχουμε αφεθεί μόνο με τα κράτη να παίζουν περισσότερο ή λιγότερο τον ρόλο των δυνητικά λειτουργικών, δημοκρατικών, ρυθμιστικών σωμάτων. Γι’ αυτό το «Ξεσηκωθείτε» απαιτεί από το κράτος να ρυθμίζει τον καπιταλισμό με γνώμονα τα συμφέροντα των πολιτών του και να θέτει όρια στα κίνητρα του κέρδους.

Για την Ευρώπη, την ΕΕ και την ευρωπαϊκή αριστερά…

Θα ήθελα να δω μια Ευρώπη εντός της οποίας κράτη και λαοί θα ζουν μεταξύ τους με αρμονία, στην οποία το αμοιβαίο μίσος δε θα ξεσπάσει ποτέ ξανά. Όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση όπως υπάρχει σήμερα είναι μια δύναμη διαίρεσης που τροφοδοτεί σε τελική ανάλυση τα εθνικιστικά κινήματα. Η Ευρώπη των Βρυξελών είναι μια αντιδημοκρατική, συγκεντρωτική ύπαρξη που πυροδοτεί τη διάλυση του κοινωνικού κράτους και προωθεί τις ιδιωτικοποιήσεις και στην οποία η Γερμανία καταλαμβάνει μια απόλυτα κυρίαρχη θέση.

Τη στιγμή αυτή μπορούμε να δούμε αντιστάσεις σε πολλές χώρες ενάντια σε αυτήν την κατάσταση. Οι λαοί λένε ότι δεν θέλουν να κυβερνώνται από το Βερολίνο, και δικαιολογημένα, γιατί στην πραγματικότητα κυριαρχούνται και κυβερνώνται από το Βερολίνο με πολλούς τρόπους. Το είδαμε στο απόγειο της κρίσης χρέους της Ευρώπης, όταν η ομοσπονδιακή μας κυβέρνηση υπαγόρεψε το πως η Ελλάδα και άλλες χώρες θα έπρεπε να απαντήσουν.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει συνθήκες που είναι βαθιά νεοφιλελεύθερες στο περιεχόμενό τους, που στοχεύουν να προωθήσουν ένα μοντέλο απορυθμισμένου καπιταλισμού, ιδιωτικοποιήσεων και αποσάθρωσης του κοινωνικού κράτους. Εάν θέλουμε να επανενώσουμε την Ευρώπη, χρειαζόμαστε μια θεμελιακά διαφορετική νομική βάση για να το πετύχουμε. Το υπάρχον πλαίσιο δεν θα επαρκεί ποτέ και σε τελική ανάλυση διευκολύνει την αποσύνθεση. Δεν το βλέπουμε πλέον μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στη Σουηδία έχουμε επίσης τους Σουηδούς Δημοκράτες, ένα βαθιά ευρωσκεπτικιστικό δεξιό κόμμα που έχει ενισχυθεί ιδιαίτερα, και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα.

Για τους ψηφοφόρους της Εναλλακτικής για τη Γερμανία και τον κίνδυνο να υιοθετήσει αντιδραστικές ιδέες για να τους προσεγγίσει…

Δεν μπορούμε να τροφοδοτούμε τις προκαταλήψεις και τα ρατσιστικά συναισθήματα. Αυτό δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση. Παρ’ όλα αυτά, φυσικά και πρέπει να παλέψουμε και κερδίσουμε πίσω ψηφοφόρους της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, πολλοί από τους οποίους λίγο πολύ αποτελούν την ταξική σύνθεση της αριστεράς. Συχνά αυτοί οι άνθρωποι είναι φτωχότεροι, εργάζονται σε μη ελκυστικές δουλείες, παίρνουν χαμηλές συντάξεις και αισθάνονται ξεχασμένοι από την πολιτική αυτής της χώρας και έχουν δίκιο – δεν αισθάνονται απλά έτσι, είναι η πραγματικότητα. Και πρέπει να ιδωθεί ως αποτυχία της ευρύτερης αριστεράς το γεγονός ότι κινήθηκαν στα δεξιά αυτοί οι άνθρωποι. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες τα δεξιά κόμματα κερδίζουν από τα αριστερά, εξαιτίας της αποτυχίας της αριστεράς.

Γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι σημαντικό να προσεγγίσουμε ξανά αυτούς τους ανθρώπους, όσο σημαντικό είναι να προσεγγίσουμε και όλους αυτούς που δεν ψηφίζουν πλέον καθόλου. Αυτό αντιπροσωπεύει μια ακόμα μεγαλύτερη κατηγορία, αυτή των δυσανάλογα φτωχότερων. Χαίρομαι πραγματικά γιατί οι άνθρωποι που προσεγγίζουμε σήμερα με το «Ξεσηκωθείτε» – πάνω από 140.000 άνθρωποι έχουν υπογράψει μέχρι σήμερα – στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν έχουν σχέση με κανένα κόμμα. Είναι φανερό ότι αγγίζουμε ένα φάσμα στο οποίο τα πολιτικά κόμματα δεν φτάνουν πλέον.

Γιατί το «Ξεσηκωθείτε» δεν σχηματίστηκε στα πλαίσια του κόμματος της Αριστεράς…

Δεν μπορείς να προωθήσεις ένα ακομμάτιστο πρότζεκτ μέσα από ένα πολιτικό κόμμα. Είναι πολύ σημαντικό για μένα – και ευτυχώς είμαστε επιτυχημένοι σε αυτόν τον τομέα – να συμπεριλάβουμε ανθρώπους από την σοσιαλδημοκρατία, ειδικά μερικές πιο γνωστές φιγούρες όπως ο Σίμον Λάνγκε, που αντέκρουσε την ηγέτιδα του κόμματος Αντρέα Νάλες από τα αριστερά στο τελευταίο συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Έχουμε επίσης έναν βουλευτή του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και έναν αριθμό γνωστών σοσιαλδημοκρατών παλαιότερων γενεών και αυτοί οι άνθρωποι δεν θα ήταν ανοιχτοί σε ένα πρότζεκτ σχεδιασμένο να υπηρετήσει τα συμφέροντα του κόμματος της Αριστεράς. Απλά δεν θα πρόσφεραν την υποστήριξή τους.

Για το μια πιθανή αριστερή στροφή στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και το αν μπορεί ακόμα να κερδηθεί ο μέσος ψηφοφόρος του…

Πιστεύω ότι αυτό θα ήταν αρκετά δύσκολο με τις λειτουργίες του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος ειδικά σε εθνικό επίπεδο, όπου έχουν προωθήσει εδώ και πολλά χρόνια μια διαφορετική πολιτική. Ταυτόχρονα, περισσότερα από πέντε χιλιάδες μέλη των Σοσιαλδημοκρατών έχουν υπογράψει για το «Ξεσηκωθείτε» και είναι ξεκάθαρο ότι οι τρέχουσες πολιτικές των Σοσιαλδημοκρατών έχουν απομακρύνει ψηφοφόρους του κόμματος εδώ και χρόνια.

Υπήρξε μια σύντομη στιγμή λίγο περισσότερο από έναν χρόνο πριν, λίγο αφ’ ότου ο Μάρτιν Σουλτς επιλέχθηκε για υποψήφιος καγκελάριος των Σοσιαλδημοκρατών, που υπήρξε κάποια ελπίδα ότι το κόμμα θα γινόταν και πάλι πραγματικά σοσιαλδημοκρατικό. Μέσα σε λίγες μέρες τι κόμμα ανέβηκε δημοσκοπικά στο 30%, ένα άλμα δέκα μονάδων. Αυτό δεν κράτησε πολύ, καθώς ο Σουτλς αποδείχθηκε απογοητευτικός, αλλά δείχνει πόσο μεγάλη είναι η δυνατότητα.

Για το όραμά της για έναν πραγματικά δημοκρατικό σοσιαλισμό και για την κοινωνία που ονειρεύεται…

Νομίζω ότι χρειαζόμαστε άμεσα μια συζήτηση για την κοινωνία πέρα από τον καπιταλισμό, που δεν γυρίζει απλά πίσω στο μοντέλο του ανατολικού μπλοκ ή σε αυτό που έζησα ως παιδί στην ανατολική Γερμανία. Το σύστημα αυτό απέτυχε και δεν λείπει σε κανέναν μας. Αυτό ήταν μια κρατική οικονομία.

Αλλά έχω προτείνει στα βιβλία μου – ανάμεσα σε άλλα στο βιβλίο μου Ευημερία χωρίς Απληστία – ότι πιστεύω πως υπάρχουν και άλλες πιθανές μορφές ιδιοκτησίας. Για μένα η ερώτηση κλειδί για κάθε δίκαιη κοινωνία είναι το σε ποιόν ανήκει η οικονομία: ποιος ελέγχει τις επιχειρήσεις, ποιος επωφελείται της παραγωγής – με άλλα λόγια, ποιος κερδίζει από την εργασία του λαού.

Πιστεύω ότι η σχετικότητα του Μαρξ στην ερώτηση αυτή δεν έχει αλλάξει και ότι η εκμετάλλευση θα πρέπει να υπερνικηθεί με την μεταφορά της ιδιοκτησίας των επιχειρήσεων στους ανθρώπους που τις δουλεύουν. Οι επιχειρήσεις θα πρέπει να ανήκουν στους εργάτες τους και όχι σε κάποια hedge funds ή σε οικογενειακές δυναστείες. Αυτό για μένα είναι μια κρίσιμη ερώτηση για κάθε δίκαιη κοινωνία.

Πηγή: Jacobin

Μετάφραση: Νάσια Πλιακογιάννη

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *